'til my Last Breath

How they met?

April 16:

Bigla na namang sumagi sa isipan ko ang tungkol sa sakit ko.

May mali ba akong ginawa para mas lumala ang sakit ko? Tanong ko sa sarili ko habang pilit inaalala kung paano ko striktong sinusunod lahat ng do's and dont's sa lifestyle ko.

Rrrrrrrrriiiiiiiiinnnnnggggggg!

Nakita kong si mama ang tumatawag kaya hindi na rin ako nag-atubiling sagutin na. Pinindot ko ang answer key.

Hello, Ma. Napatawag ka po? Tanong ko rin. Siguro nag-aalala na yon.

Anak, remember you're on a vacation 'wag mo munang isipin ung sakit mo ha. I want you to relax and enjoy. Makipagkaibigan ka jan ha? Bilin ni mama.

Opo ma. Yan na lang ang tangi kong naisagot. Yes, pwede akong mag-relax pero sa tuwing maaalala ko ang sakit ko at kung bakit bigla na lang nagkaganun talagang nai-stress ako.

Nakasakay ako sa bus ngayon patungo sa Pangasinan kung saan ako magpapalipas ng oras at magrerelax. Sumakay ako sa Ordinary Bus kaya nakabukas ang bintana't ramdam ko ang sariwang samyo ng hangin mula sa labas. Iba pa rin talaga sa probinsya, ang sarap sa pakiramdam. Bulong ko sa sarili ko habang nakapikit na pinakikiramdam ang paligid. Makalipas pa ang 30 minuto ay nakababa na rin ako.

Agad na akong naghanap ng tricycle na masasakyan para makarating sa bahay ng tita na aiyang tutuluya ko.

Manong sa may Labit, Kalye Putol po, sabi ko sa driver. 30 minutes din akong nagtiyaga sa biyahe habang yumuyugyog ito. Priceless!. Bulong ko sa sarili habang tinitignan ang mga palayan na sa dulo nito ay ang kalangitan. Parang nagsalubong ang bukid at ang langit. May nakita din akong mga batang naglalaro sa palayan, masayang naghahabulan. How I wished na naranasan ko sana ang mga ganung pangyayari.

It was my Aunt's birthday ng dumating ako dun. Nagpa-bible study si Tita and naghanda din sika ng mdaming kakanin at mga putahe. I was helping to serve the foods ng my isang lalake akong napukulan ng tingin.

He's undeniably handsome,not fat nor thin,not black nor fair. Hmmmmph. Yummy! Venice anong nangyayare sayo! Paninita ko sa sarili ko. As in tinignan ko siya-TINITIGAN KO siya! Na-shocked ako sa kilos niya kasi nung nakita niya na tinititigan ko siya ay bigla na lang siyang nagmadaling kumain at umalis.

WEIRD!! , bulong ko sa sarili ko. Napa-smirk din ako. As if namang kukunin ko ang pagkain niya, Hello it is my tita's birthday pwede ako kumain ng kumain. Nevermind. I met my childhood friends sila Kim, anica, Christine at Eden. Nagkayayaan sa bahay nila Eden para kumain ng mangga. Siyempre ako naman itong sabik sa mangga hindi na rin ako tumanggi, wala naman kasing pine trees sa Baguio na namumunga ng mangga diba?

Nang makarating kami, nakaramdam ako ng saya sa nakikita ko. Gusto kong magsisigaw sa saya. Nakalambitin ang napakaraming mangga na talagang abot kamay lang. Naglatag kami ng tela sa damuhan na napaliligiran ng mga puno ng mangga na hitik na hitik sa bunga. Kumakain na kami ng may natanaw akong paparating.

Anim na lalake, and I got this weird feeling na gusto kong umalis, magtago or paalisin sila. I'm not used to hanging out with boys, boys outside our church kasi doon walang malisya diba? Going back to them. Hindi ko maaninag ang mga parating dahil wala akong suot na eyeglass but I am pretty sure that they are six and they are all boys.

A huge wave of zombies is approaching. Bulong ko sa sarili ko. There is that weird feeling again and as they come closer, Im being able to see them. Nagsalubong ang kilay ko ng makita ang lalakeng iyon. Ang nag-akalang patay-gutom ako. Hindi ko naman naitago iyon kay Eden. Na siyang pinagtaka niya rin.

Oy bakit ganyang expression ng mukha mo? , tanong niya saken.

H-huh? Wala. Pagwa-walang bahala ko sabay subo ng mangga.

Hi ate! Bati sakin ng pinsan ko, si Jonny. At ng makita ko ng mas malapitan kasama pala ang tatlo kong pinsan doon. Sina Mack, Lloyd at Jonny. At yong tatlo, hindi ko na kilala.