YOLDAKİ KÜÇÜK MİSAFİR

ASU

Sabah uyandığımda dışarıdan gürültülü bir ses geldi. Ne olduğunu anlamak için elimi perdeye götürdüm ve perdeyi açtığımda hava hiç iyi gözükmüyordu. Heryer kapkaranlıktı, sert bir rüzgar esiyordu, yağmur yağmış, ağaçlar hep yıkılmıştı ardından kahvaltıya oturdum ne yediğimi anlamadan tek başıma bişeyler yiyordum evde derin bir sessizlik vardı...Işe gitmek için hazırlandım dışarı çıktığımda rüzgardan yürüyemiyor her tarafa çarpıyordum, bastığım her yer taşlı ve çukurluydu. Kaldırımda yürürken birden ayağım kaldırımın taşına takıldı ve yere düştüm. Tam eve geri dönmeyi düşünürken birden bir çocuk sesi belirdi ve:
-elimi tut..seni ayağa kaldırıyım! Dedi...
Başımı kaldırdım elimi onun eline koydum. Kız çocuğuydu bu, badem gözlü sırma saçlı. Beş, altı yaşlarındaydı. Etrafta yanlız başına dolaşıyordu. Önüne diz çöktüm, başını okşayıp teşekkür ettim. Ona annen baban nerde diye sordum? Başını öne eğdi cevap vermedi. Tekrar, annen baban nerde? diye sordum şöyle cevap verdi:
-benim annem babam yok ben amcamlarla yaşıyorum dedi... Ardından bir adam koşa koşa geldi. Kan ter içinde kalmıştı. Adam...kısa boylu, göbekli biriydi. Kızın elinden tuttu ve:
-senin burda ne işin var! Insanlarımı rahatsız ediyorsun!...diye bağırdı...
bende:
-siz kimsiniz?
-ben bu küçük kızın amcasıyım. Sizi rahatsız ettiyse kusura bakmayın evden kaçmıştıda..
-Hayır! Hayır! Hiç rahatsız etmedi. Hatta ben düştüğümde elimden tutup beni o kaldırdı. Dedim...
Adam küçük kıza sinirli bir şekilde baktı. Küçük kız korkuyordu, yanakları al al olmuş, elleri titriyordu. Sonrada adam kızın kolunu çekiştirerek: yürü gidiyoruz! Diye bağırdı. Küçük kız masum bir şekilde kafasını çevirerek bana baktı...bende üzülerek yoluma devam ettim...