UMBRELLA [BAEKYEOL]

DO WE MADNESS?

Söylediği şey ile gözlerim kocaman açılmıştı.Sonra birden öksürüğe boğuldum.
"Baek?"
"öhm öhm Efendim?öhm"
"Bir çılgınlık yapalım mı?"
Ben "Ha?" bile diyemeden önünde oturduğumuz sahile itti beni.Su soğuk değildi ama titriyordum.Ardından hemen devde geldi yanıma.
"Hadi yüzelim." Sesi heyecanlı çıkmıştı.Hey hey ben yüzme bilmem ki!
"Ch-Chanyeol!"
Chanyeol çırpınmalarımı görmüş olmalıydı ki hızla gelerek beni tuttu.Anında bacaklarımı ona sardım ve boynuna yapıştım.Çekildiğimde yüzüme bakmaya devam etmişti.Şu anda o kadar çekiciydi ki..Islanan saçları alnına yapışmıs͵damlalar süzülüyordu.Ah..Sanırım boğulup öldüm ve cennetteyim.Sonra ayağıma değen şey ile çığlık atıp dev olanın üstüne atladım.
"B-bir şey a-ayağıma do-dokundu."Chanyeol gülümsedi.TANRIM!Mükemmeldi..Sonra beni kucaklayıp denizden çıkardı.
"Seni evine bırakayım."
Sadece başımı sallamakla yetindim.Kendi kendime gülümsedim.Hayat ne kadarda tuhaf değil mi? Eczaneden çıkarken çarptığım cocuk ile arkadaş oldum.Sessiz atmosferi çalan telefonum bozdu.Annem arıyordu.
"Efendim anne."
"Baek.Benim.Victoria hastanede.Sana adresi mesaj atıyorum.Yine ani sancılardan rahatsızlandı.Hemen gel."
Konuşamıyordum.Canım yanıyordu.Boğazım düğümlenmişti.Annem benim canım değil miydi?Dünyam değil miydi?Ona birşey olsaydı napardım?Benim için kullanılacak en iyi cümle "Dünyası başına yıkıldı." Olurdu herhalde.Chanyeol'un sorularını yanıtsız bırakıyordum.Hemen telefonu Chanyeol'e verip mesajdaki adrese gitmesini istedim.Arabayı çalıştırdı.Birkaç dakika sonra araba durdu.Ama burası hastane değildi.Bir mağazanın önünde durduk.Chanyeol hemen beni de götürerek üzerimize yeni şeyler aldık.Doğru ya hastaneye bu halde gidemezdik.Gerçi umrumda değildi.
"Ne olduğunu anlatacak mısın?"
Kalın ses düşüncelerimden ayrılmama neden oldu.
"Annem."dedim.
"Ne oldu annene?"
Sesi meraklı çıkmıştı.
"Bağırsak ve midesinde uzmanların bile tespit edemediği bir hastalık var.Ve bu ciddi bir şeymiş.Zaman geçtikçe büyüyor.Ah..Lanet."
"Korkma.Iyi olacak."
20-25 dakika sonra hastaneye vardık.Insanları yararak annemin bulunduğu odaya girdim.Serum bağlanmıştı ve gözleri kapalıydı.Bembeyazdı.Tanrım..Ben anneme aşıktım.
Halamın sözüyle donup kaldım.
"Baban anneni görmeye geldi.Senide görmek istemiş.Koridorun solunda seni bekliyor."