μέσα απ'το μίσος βγαίνει η αγάπη

κεφάλαιο 4

Το επόμενο πρωί ξύπνησα απ΄το τηλέφωνο μου, η Λυδία ,τι θέλει πάλι 

<<Ναι ...>>                                                                                                                                                                           << Ελα καλά είσαι ρε συ εχτές το βράδυ σε έχασα,  αρχικά σε εβλεπά να χορεύεις και μετα απο λιγο γύρισα να σου πω κατι αλλα εσύ δεν είσουν εκει τότε προσεξα οτι και ο Κώστας έλιπε και γιαυτο δεν ανησύχησα . Ενα 30΄ αργοτερα μας πήρε τηλεφωνο και ειπέ οτι σε πήγε σπίτι, γιατι ήσουν κομμάτια . Εγινε κάτι μεταξύ σας ;;; >> Ελα μου ; τι ; αχχχ δεν θυμάμαι τίποτα. Αχχ πάλι σκατά τα έκανα                                                                                                                                                                                    << Ελα ρε ειρήνη εισαι εκεί ;; >>                                                                                                                                    <<Θα σε πάρω σε λίγο Λυδία >>

Εεεεε τι έχει γίνει ;;;; Ποοοο έχω έναν πονοκέφαλο... Κατέβηκα κάτω ήπια λίγο νερό και μετά πήγα να αλλάξω γιατί ήθελα να πάω για έναν περίπατο, να πάρω καθαρό αέρα καθώς το μυαλό μου είχε κολλήσει . Βγήκα έξω και άρχισα να τρέχω στην γειτονία ώσπου έφτασα στο γήπεδο ποδοσφαίρου που είναι κοντά στο σπίτι μου. Μπήκα μέσα και άρχισα να τρέχω  σε σταθερό ρυθμό με τα ακούστηκα στα αυτιά μου και την μουσική στο φουλ . Ξαφνικά την ώρα που ετρεχα και οι μυς μου είχαν ζεσταθεί άρχισαν να μου έρχονται εικόνες απ'το χθεσινό βράδυ και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα . Καθώς είχα σπαράξει στο κλάμα ένοιωσα ξαφνικα το χερι κάποιου να με ακουμπάει και να με παίρνει αγκαλιά και εγώ να την δέχομαι και να πέφτω στο στήθος του άγνωστου  και να κλαίω χωρίς να ξέρω τον λόγο. Κάποια στιγμή που μου είχαν τελειώσει τα δάκρυα γύρισα να δω ποιος ηταν ο άγνωστος που με παρηγορούσε και μου ψιθύριζε οτι ολα θα πάνε καλα , οταν έκλαιγα .

Οταν σήκωσα το κεφάλι μου να δώ ο άγνωστος έκανε μια αναπάντεχη επίθεση στα χειλη μου , αλλα  εγώ τραβήχτηκα απότομα και μπροστά μου αντίκρισα τα υπέροχα γαλαζοπράσηνα ματια του να με κοιτάν και δεν άντεξα αλλο  . Τον άρπαξα και τον φίλησα και αυτός ανταποκρήθηκε και το φιλή μας βάθηνε , δάγκωσε το κάτω μου χείλος ,ενας αναστεναγμώς μου εφηγε και πρόλαβε να βάλει την γλώσσα μεσα στο στόμα μου , και σε λιγο οι γλωσσες μας έπαιζαν το παιχνίδι τους .

Οταν τελείωσε το φιλή μας με τράβηξε στην αγκαλιά του και ένοιωσα ενοχές . Δεν τον θέλω αλλα , ειναι υπέροχος ,γλυκός και οτι και να έχει γίνει μεταξύ μας μου φέρετε πολυ καλά ενω εγω τον σνομπάρω . Ειναι πολύ όμορφος ... Αχχχχ αυτα τα μάτια του ... Αχχχχ αυτο το χαμογελό του με ταξιδεύει σ'αλλους κόσμους ... Αχχχχχ το φιλί του... Ομως δεν γίνεται να τον θέλω ... Δεν πρέπει να τον θέλω... Αρε Κώστα γιατι τα έχω μπλέξει τοσο πολυ και γιατι εισαι τοσο καλός μαζί μου ;;;;;;

Σας  αρεσέ ;;;; Είχα παρα πολυ καιρό να ανεβάσω αλλα ήταν ωραιο εεε ;;;;                                   Αν σας άρεσε πατήστε το αστεράκι και σχολιάστε απο κάτω τι περιμένετε να γινει στην συναιχεια και γενικα αν σας αρεσουν ως τορα οι ιδέες μου 

<3  See you <3 And Kisses <3