Kadın severdi papatyaları, belki de o yüzden sevmişti onu, onun gülüşünü. O gülünce kış olsa bile papatyalar açıyordu kadının kalbinde. İçi ısınıyordu onu gördüğünde.
Kadın beklemişti, en uzunu da onu beklemişti. Beklemekten de vazgeçmemişti. İşin ucunda o varsa beklerdi her türlü. En imkansızları bile beklerdi. Kışın papatyalar açınca o gelecekse oturur beklerdi papatyaların açmasını.
***
Sevdim ben. Gülüşünü, gözlerini, güldüğünde sol yanağında çıkan ufak ama güzel gamzesini. Aslında tamamen onu sevdim. Ve hep bekledim, bir gün bana gelecek diye. Sırf gülüyorum diye de mutlu sandılar beni. Fakat gülüşlerimin içindeki yaraları gizlemek için olduğunu bilmiyorlar.
Bir kişi ne kadar sevebilir ki birisini? Belki yalnızca bir anlık, belki de hayatından vazgeçebilecek kadar. Hayatımdan vazgeçebilecek kadar çok sevdim ben onu. Onun gülüşünde açan papatyaları görebilmek için yaşıyorum her anımı. Onun bana olan gülüşleri benim için kışın açan papatyalar. İmkansız ancak mükemmel.
Sevdiğimiz kadar acıyor canımız. Ne kadar seversek o kadar kırılıyor sol yanımız. Sevgimizin karşılığını da alamıyoruz hiçbir zaman. Belki hak etmiyoruz bunları ama oluyor işte. Şu an ona sıkıca sarılabilirdim veya bir kırda bana papatyalardan taç yapmasını isteyebilirdim ancak tek yaptığım şey ona hiçbir zaman ulaşmayacak satırlar yazmak. Her zaman bundan öteye de geçemem. Kendimi ne kadar zorlasam da yapamam işte. Her zaman da gülerim ona karşı. İçimdeki acı ne kadar büyürse büyüsün dışarıya tek yansıttığı şey duygularımı gizleyen gülüşlerim. Sahte ama çevremdekilerin gerçek sandığı gülüşlerim.
Ben hep kaçtım acıtan gerçeklerden. Ancak her gece yüzüme bir tokat gibi geldiler. Onlarla yüzleşirken sabahlar oldu. Ama yine de bir şey yapamadım.
Sana son bir şey gülüşünde papatyalar açan adam, sana sadece bir defa söyleyebildim seni sevdiğimi. Uzun süredir de duymuyorsun belki de hiç duyamayacaksın cesaretim olmadığından dolayı. Ama emin ol hep seveceğim seni. Hep sana papatyaları yakıştırıp seveceğim. Seni papatya falı yapar gibi çekip atacaklar benden. Ama ben yine de senden vazgeçmeyeceğim tek gerçeğim. Koparılmamış bir papatyanın kokusunda seni aramaya devam edeceğim her zaman. Ve bundan senin haberin olmayacak.
Gülüşünü sevdiğim adam, umarım bir gün gelirsin bana...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya Kokan Yaşam
Teen FictionPapatyalar koparıldıklarında kokmaya başlarlar. Bu yüzden yaşamlarımız papatya kokar. Ne kadar koparılırsa hayatımız o kadar acır canımız ve hayat anlamını kaybeder bizim için. ********* Gülüşü güzel olanın hikayesi bu. Güldüğünde tabiatta papatyal...
