ไดอารี่แก๊งเพื่อนกวนก๊วนซ่าาา

แค่คาบพักก็เหนื่อย

ณ เย็นที่สดใสสส
พัก15นาที
คุณครูสังคม: เดียวพวกเธอไปหยิบไอติมด้วยนะ เพราะวันนี้ท่านอธิการเลี้ยง ครูไปล่ะ //เดินออกจากห้อง
นักเรียนในห้อง:เฮ้!!!!!! //ลุกออกเก้าอี้แล้ววิ่งด้วยความไวแสง
โมจิ:งานนี้เสร็จฉัน555!//เชิดจมูก//แต่ก่อนอื่น ไปเปลี่ยนกางเกงก่อนดีกว่า555//หยิบกางเกงมาเปลี่ยน
จุ๊บจิ๊บ:ท่านแม่ ไปหยิบรอเท้ากัน
โมจิ:จ้า//เดินไปที่วางรองเท้า//เอ๊ะ!ใบกระเพา(ชื่ออีกชื่อของพราว)
พราว:หือ?//แจกไอติมให้กิ๊ฟ เอิร์ก
โมจิ:เดียวขึ้นโรงยิมด้วยกัน
พราว:เคร อ้อ! โมจินี่//ให้ไอติม
โมจิ:ใจมากจ้า
คุณครูประจำชั้น:เอ้า! ทุกคนออกไปกินด้านนอกห้อง ส่วนเวรกินเสร็จกลับมาทำเวรด้วย!
นักเรียนในห้อง:ค่า~
ผ่านไป15นาที่กับกิน
โมจิ:ใบกระเพาไปโรงยิมเคร
พราว:เคร
ทั้งสองจึงเดินขึ้นโรงยิมพร้องกระเป๋าที่ใส่หิน
โมจิ:เฮ้ย~ถึงสักที...
พราว:เหนื่อยชะมัด...
โมจิ:เดียวนะ...ใบกระเพาหยิบโทรศัพท์ยัง?
พราว:ยัง เดียวอย่าบอกนะว่า...
โมจิ:ไปหยิบโทรศัพท์ล่ะเด้อ~
พราว:เดียว!!!รอด้วย
ทั้งคู่จึงวิ่งลงไปที่ห้องอีกครั้ง...
เกรซ:เก็บโทรศัพท์แหละ
เพลิน:อืม
โมจิ:เดียว!!!!ขอก่อน
เพลิน:อืม//ให้โทรศัพท์ของโมจิกับพราว
พราว:เฮ้ย~
อาย:ขาดหายคนแฮะ
โมจิ:ขาดไรอ่ะ//หันไปมองอาย//บัญชีรายรับรายจ่ายยังไม่ได้ส่ง!
พราว:เราไปล่ะ
โมจิ:งั้นเดียวเราเอาไปส่งเองนะอาย
อาย:เคร
โมจิ:งั้นคงจ้องไปเอาที่โรงยิมแล้วไปส่งที่ป.6/2สินะงั้นลุย...
คุณครูประจำชั้น:นี่ๆโมจิเดียวเอาไอติมไปแจกทุกคนนะ//ให้ไอติมโมจิ
โมจิ:เดียวนะะะะ! เอ๊ะ!//หันไปมองบลูเบอร์รี่//บลู(ชื่อย่อบลูเบอร์รี่)!!
บลูเบอร์รี่:อะไรเหรอ??
โมจิ:ฝากด้วยนะ//โยนไอติมให้บลูเบอร์รี่
บลูเบอร์รี่:เดียว!
จากนั้นโมจิก็หายไปเหลือแค่รอยเท้าจากการวิ่ง
บลูเบอร์รี่:เอิ่ม...
โมจิก็ได้รีบวิ่งไปโรงยิมและรีบลงมาห้องป.6/2ทันใดนั้นก็มีเสียง
ออดดดดดดดด
โมจิ:เอ๊ะ ออดแหละ ไม่ไปไรคาบชมรมนิ ชิวชิว//เปิดประตูห้องป.6/2//คุณครูค่า~เอามาส่งค่า~//มอบ(?!)บัญชีรายรับรายจ่ายให้ครูสอนเลข
คุณครูสอนเลข:เอาไปว่างไว้บนโต๊ะ
โมจิ:ค่า//ว่างไว้บนโต๊ะแล้วออกจากห้อง//ในที่สุดก็เสร็จสักที...ไปโรงยิมก่อนดีกว่า ดีไปเช็คชื่อ//เดินไปโรงยิม
มิ้น:โมจิ!บลูเบอร์รี่ ฝากมา//โยนให้โมจิ
โมจิ:เฮ้ย!บลูไม่ได้แจกนิ
จุ๊บจิ๊บ:มาเดียวเราช่วย~
โมจิ:ใจมากจิ๊บบบบ
ผ่านไป20นาทีกับการแจก...
โมจิ:กว่าจะหมด....
จุ๊บจิ๊บ:เหนื่อยเนอะ โมจิ....
โมจิ:.....
จุ๊บจิ๊บ:จิ...//หันไปมองโมจิ//เฮ้ย!!! ท่านแม่ อย่าพึ่งเป็นไรน้า~
โมมิจิ:จิเป็นไรอ่ะ
จุ๊บจิ๊บ:ก็เป็นลมไง!!!
โมมิจิ:อ้อเป็นลม.....เป็นลม!!!
จากนั้นทั้งคู่ก็ได้ช่วยโมจิแต่ทั้งคู่ได้สังเกตุดีทั้งคู่จึงถีบและทิ้งโมจิแล้วหายไปเพราะโมจิแค่หลับ
     THE END