Elinde bir fincan tepsisi ve mis gibi kahve kokusuyla kalakaldı genç kadın... Şaşkınlıkla bakakaldı adama. Barış kahvesi, mi? Kim kime küsmüştü ki ... Öylece koydu tepsiyi ve sıcacık kahveleri mutfağa... Göndermeyi düşündüğü ama -yetki kendinde yokmuş- gönderemediği resimlere bile bakmadan öylece çıktı... Ne ara giydi ayakkabılarını, bilmedi. Adımları mı onu götürdü, o mu adımlarına hadi dedi... Gidiyordu, bir ara dönüp baktı hâlâ algılayamadığı bir haftalık evinin balkonuna. Bir pijamalı adam, sigarasını mı üfürüyordu orada, ayakta... Sanırım bu, daha da hızlandırdı onu. Temmuzda titrer miymiş insan?
Arabalar başka yöne gidiyor, o başka yöne. Bir el kaldırsa binerdi belki, dururlardı ... Oysa bir dolmuşluk para değildi yazlık hırkasına -nerden geldiyse bilemediği- üç beş kuruş...
