Let's play again

30

{Nikita}

Zodra ik wakker word voel ik een paar armen om me heen. Ik open mijn ogen en zie dat ik in de armen van Kayne lig. Meteen wurm ik me eruit waardoor Kayne kreunt en iets mompelt. Ik weet echt niet wat ik met deze situatie aan moet. Kayne is vreemdgegaan. En deze keer verder dan alleen zoenen. Toen hij de vorige keer vreemdging heb ik er lang over moeten doen om hem te kunnen vergeven. En dat was alleen een kus. Nu gaat het over iets heel anders, iets wat veel intenser is. Zuchtend sla ik de deken van me af om vervolgens uit bed te stappen. 

'Wat ga je doen?' mompelt Kayne met een hese stem.

'Ik ga even naar de wc' antwoord ik terwijl ik de deur van de slaapkamer open duw. Mijn benen voelen niet erg sterk aan en zwarte vlekken vormen zich voor mijn ogen. Snel grijp ik me ergens aan vast en zucht diep. Na een aantal seconden is het weggetrokken en vervolg ik mijn weg naar de badkamer. Ik duw de deurklink naar beneden en stap de badkamer binnen.

Zodra ik klaar ben loop ik de woonkamer in. Kayne staat in de keuken eten te maken. 

'Nikita, wil je nog wel dat ik morgen meega naar je ouders?' vraagt Kayne als ik plaatsneem op de bank. Ik haal mijn schouders op. 

'Ze hebben wel een cadeau voor je gekocht' mompel ik. 

'Dat kunnen ze toch ook terugbrengen?'

'Nee, dat slaat nergens op.' Ik zucht diep en leun tegen de rugleuning aan. 'Waarom maak je het me zo moeilijk? Als je niet was vreemdgegaan dan zaten we niet in deze situatie. Ik weet nu echt niet wat ik met je aan moet.'

'Ik ook niet' zegt Kayne zacht. Hij loopt naar me toe en geeft me een bord. Er ligt een boterham met ei op.

'Dank je' glimlach ik. Hij komt naast me zitten en neemt een hap van zijn boterham. 

'Ik snap het als je het uit wilt maken' zegt hij.

'Ik weet niet wat ik wil' zucht ik. 'Ik ben het zat om uit elkaar te gaan. Het is gewoon klote om te weten dat iemand anders aan je heeft gezeten.'

'Zo voel ik me ook over die zuigzoen in je nek van Ryan' mompelt Kayne. Ik sla mijn ogen neer en neem een hap van mijn eten. 'Sorry, dat heeft hier niks mee te maken.' 

'Ik wil dat je morgen meegaat' zeg ik terwijl ik weer opkijk.

'Echt?' Ik knik en eet de rest van mijn boterham op.

'Kayne, ik ga even de stad in' zeg ik als ik heb ontbeten. 'Ik moet even hier weg.' Hij knikt begrijpend.

'Ik snap het.' Hij glimlacht naar me. Ik loop de slaapkamer in en kleed me om. Mijn outfit is simpel. Een broek met een grote trui. Vervolgens loop ik de badkamer in waar ik mijn tanden poets en mijn haar en make up doe. De deur vliegt open en Kayne staat in de deuropening.

'Ik ga douchen' zegt hij terwijl hij zijn kleren uittrekt. Ik ga verder met mijn lippenstift. 'Die kleur staat je mooi.'

'Dank je.' Ik glimlach naar hem via de spiegel. Kayne glimlacht terug en stapt onder de douche.

'Nikita, we gaan toch niet weer hard to get spelen hè?' vraagt Kayne.

'Nee, daar heb ik ook geen zin in. Ik heb alleen wat tijd nodig om dit te verwerken.'

'Dat snap ik.'

'Ik ga nu' zeg ik en ik loop de badkamer uit. Snel trek ik mijn jas en schoenen aan en loop vervolgens het appartement uit.

Buiten is het koud. Met mijn handen in mijn zakken loop ik een kledingwinkel in. Warme lucht komt me tegemoet waardoor ik een zucht van genot slaak. Terwijl ik tussen de rekken door loop bekijk ik de kleding. Nadat ik de hele winkel heb doorgelopen vind ik mijn weg naar de pashokjes. Ik trek het gordijn achter me dicht en trek het eerste kledingstuk aan wat een shirt is. Vervolgens trek ik ook de andere kledingstukken aan. Ik knik goedkeurend naar het stapeltje kleding dat past. Terwijl ik me omkleed hoor ik mijn mobiel afgaan. Ik pak hem en zie dat het een bericht van Kayne is.

*Waar ben je?*

*In een winkel. Hoezo?*  stuur ik terug.

*Kan ik je bellen?*

*Ik reken even af en dan bel ik jou, oke?*

*Oke.*  Ik baan me een weg door de winkel en hang de spullen die ik niet koop terug. Vervolgens sluit ik aan in de rij. Ongeduldig tik ik met mijn voet tegen de vloer. Wat wilde Kayne me vertellen? Hopelijk is het belangrijk anders sta ik me nu druk te maken om niets. Als ik eindelijk aan de beurt ben reken ik snel af en been ik naar buiten. Daar bel ik Kayne.

'Wat is er?' vraag ik meteen als hij opneemt.

'Vera heeft een ongeluk gehad. Ze ligt in het ziekenhuis' vertelt Kayne.

'Wat is er gebeurd?' vraag ik. 'Hoe gaat het met haar?'

'Ik vertel het je straks allemaal. Ze wordt in ieder geval in coma gehouden.' Ik open mijn mond om iets te zeggen maar er komt geen geluid uit. 'Nikita?' vraagt Kayne. 'Gaat het wel?' Nog steeds komt er geen geluid uit. 'Blijf waar je bent. Ik kom je halen.' Met die woorden hangt hij op voor ik ook maar iets kan zeggen. Weet hij wel waar ik ben? Ik haal mijn hand door mijn haar en zucht gefrustreerd. Waarom gebeurt dit?

'Nikita!' klinkt er na zo'n vijf minuten. Ik kijk op en zie Kayne zich een weg door de mensenmassa banen. Wanneer hij voor me staat hijgt hij.

'Gaat het?' vraagt hij terwijl hij een plukje haar uit mijn gezicht veegt. Ik knik voor ik me in zijn armen stort.