Masal Perim

MÜCEVHER

Vazifem aşk yolunda ter döken bi safken,
düştüğüm vakit içimden bir ses kalk der !
yaşama hevesi kalmamış bir insanım be şahsen.
ne söylesem boş, ne dersem anlamaz bir insanın yüzünden herşey
bi şarkı bazen bir şiir hitap eder sana,
bazen haykırışlarım falan her an yanında olamasamda..
çalar kulaklarında şarkılar duyarsın bi anda.
beni sevmesende gereği yok ki alıştım buna

ben bi sokak şairiyim duygularımı çalan kız,
bana bir hayat kur elllerinden olsun lakin yalansız.
zamanı daralmış bi faniyim bu dünyada
senide geçtim artık istesekte bir biz olamayız.

tadamayız biz aşkı artık dillerim yanar.
bu şarkı bile bi mucizeyken sesimi duymayan o yar.
mutluluktan taç yapopta başına koydugum zaman..
gülerdi gözlerin ve karşılığı bir hoşcakalmış..


yüzüme söyleyin lan ben mi suçluyum o mu?
kendimden bile vazgectim onu kaybettim tek sorun bu mu .?
bende değil, sence neyim kalmış ki beni unutmaya zorluyonuz.?
elime tutuşturdular bi sigaraya çizdim hayalini kuruntunu.

umudunu yitirme diyenler oldu, fakat herseferinde düşen ben oldum
hadi kaldır yerden onurumu,ayaklar altına alınan gururumu..
geri gelmez gidenler hep, beklesem mi beklemesem mi acep..
diye düþünmekle geçti 7 senem, eridik bittik




moraran gözlerime aldanma onlar hayatımın izleri
bizleri tüketip atanlara kalmaz hakkımız,
merak etme günün birinde denk geliriz ani ,sende fani, bende fani,,
korkun omuzlarına binecek ani ve sana doğru gelecek azrail..

kaç kaçabildikce bi yer bul saklan..ozaman kurda yem olmaz aslan asla..
bu denizler daðlar sana kalkan, yine deli dalgan bana çarpar.
en dibine vurup denizlerin..gömülüp gidersem ama kara bağlar.
geride kalanlar,, ölümüme yanmam.


sorsan sana dünü anlatamam.. yaramı deşersen susmam
sabahlar olmadan ilacımı al ben anlatınca yine kan kuscaklar. alçaklar.
bi bıçaktan keskin olur bu satırlar, yeri gelir güvercinler uçar güzel insanların bu percesinde..

bitmeyen bir şarkı, bazen dinmeyen bi yağmur,
ıslandıkca yazar kalemim, henüz oysaki herşey bitmedi daha dur.
yazmamı gerektirenler var, bana neden böyle şarkılar yazarsın be adam der insanlar..
ben susup kalırım cevap bulamam.

Şarkılarıma yaslan onlar en nadide cümlelerle hazırlanmış birer mücevher
misali değerli,
avuclarına damlar hisseddigin her cümlede gözyaşlarının taneleri..
düne dair hayallerin en dibini görür, kaldıramassan ihaneti sen..
o gün ara beni, bugun 14 şubat ve yara gibi.. kimin oldunda haberi bana gelir.?.

kim kalbinin sahibi söylede intikam alayım yara verip...
bedenim ruhuma bigün ara verirse emin ol ilk baş sana derim...
sesimi duyan bir çok insan olsada. Son nefesimde sesim sana gelir...

uzaktayım ne varsa, benden uzaklarda
çünkü uzaklaştım heryanım doluyken tuzaklarla,
sonra kendi yolumu çizdim ölüme meydan okudum sokaklarda,
artık evime döndüm,,ve dolaşmıyorum sokaklarda,,

bana serseri demiyolar artık,, içmiyorum sağda solda,,
gel gör yaşantımı belkide utanırsın kendi yaşantına bilemem..?
eskisi gbi yine seni sevemem. sana ben gibi yarim diyemez kimse bu sözleri sana söylemez
yada ben gibi gözleri gülemez.


sana yazdığım hercümlemin eşi beri yok ve bi tarifi yok...
ne bu halimi sor, bi haini koy yerime..
umudum yok zaten yarınlara...
unutanları, unutanı gördüm. ben unutmadım unutanlarıda...
bırakanları, bırakanı gördüm ben bırakamadım bırakanlarıda.


kalbim ayakların altına paspas gbi serilirken ses edemedim...
can bildigim için herşeyi çektim belki bu yüzden pes edemedim
beni gömdügüm yerdeyim hala. topragı kimseler eşelemedi.
yedin bitirdin beni yıllardır , hesabı birkere ödeyemedin..


bugün 14 subatta sana hediyem, bu satırlardır kalemime dökülen dert
rüzgarın yönünü bilmiyorum diye haddinden fazla eser sert.
buna değmez, bana gelmez artık aşk, kime gitsemde fayda etmez.
güneşim yine doğmayacak.. güllerim yeniden açmayacak...
eskisi gibi olmayacak...