มึงผิดเองที่รักกู[YAOI]

บทที่2

"พี่เมฆาแลกกับผมเหอะนะ"

"ไม่"

"ผมอยากได้อ่ะนะ"

"มึงขอแลกกับกูตั้งแต่เมื่อวานและไม่เหนื่อยไง"

"ก็ผมอยากได้นี่"

"ผมว่าพี่น่าจะให้วายุไปนะพี่"

"ไม่"

เสียงสามเสียงที่กำลังคุยกันนั้นได้ปลุกให้ร่างเล็กที่กำลังหลับอยู่ได้ตื่นขึ้น

"มีอะไรกัน"เสียงที่เบาหวิวแต่กลับทำให้คนทั้งสามหยุดทะเลาะกันได้

"เปล่าฮะ"ร่างเล็กบอบบางที่ดูน่าปกป้องของ "วายุ" เอ่ยตอบผู้ที่เพิ่งตื่นจากการหลับไหลด้วยใบหน้าเศร้า เพราะไม่ได้ของที่ตนต้องการ

"ลุกอาบน้ำได้แล้ว"เสียงนิ่งที่ฟังแล้วดูดุดันของ "เมฆา" เอ่ยบอก

"วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะครับ จะไปสายเลยหรอครับ"เสียงที่อ่อนโยนของ "พิรุณ" ย้ำเพื่อเป็นการเตือนว่ากำลังจะสายแล้ว

"อ่า รอแป๊บนะ"เมื่อนึกได้ร่างบางของ "สายหมอก" ก็ขยับลงจากเตียงเพื่อทำธุระส่วนตัว

วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเทอมในชั้น "ม.4" และวันแรกสำหรับโรงเรียนใหม่

เมื่อสายหมอกทำธุระเสร็จก็ลงมาชั้นร่างเพื่อรับประทานอาหารพร้อมกับอีกสามคนที่รออยู่

"นี่ๆพี่พิรุณ พี่ว่าจะมีเพื่อนใหม่ดีๆไหม"เสียงเจื้อยแจ้วของวายุเอ่ยถามขึ้นอย่างอยากรู้

"พี่จะรู้ได้ไงครับเรายังไม่ได้ไปเลยนะ"พิรุณตอบตามที่ตนคิด

และเช้าวันนี้ตลอดการทานอาหารก็จะมีคำถามของวายุและคำตอบจากพิรุณ ซึ่งไม่มีเสียงของสายหมอก และ เมฆาแม้แต่คำเดียว

เมื่อทานอาหารเสร็จทั้งสี่คนก็ได้ออกเดินทางไปโรงเรียนทันทีโดยมีเมฆาเป็นคนขับรถ