İlk günden beni alıştırmaya çalıştılar.
Hepimiz birbirimize alışmıştık
3 ay sonra
Artık hepimiz birbirimize çok alışmıştık. Resmen aile gibiydik. Birgün babam aradı nasıl olduğumu neden yanına gitmediğimi sordu.
Bende onun beni bıraktığını böle mutlu olduğumu ve dönmicemi söyleyip kapattım. Eylül geldi ve nie öyle yaptığımı sordu.
Bende:
-O beni bırakıp gitti ve ben ona neden geri dönebilirimki?
-Haklısın arkadaşım.:)
Onu harbi seviyorum. Hepsini seviyorum ama Eylül ayrı. Bana daha yakın geliyo.
Bazen kendimi sadece Eylül'ün yanında daha güvende hissediyorum. Neden bende bilmiyorum. Neyse geçen gün okulda oturuyorduk. Ben Eylül Bahar Ela Belinay. Yanımızdan zengin çocukları geçiyordu ve Tuana
-Ay yazık annenin nerede canlarımmm?
Biz tabiki sinirlendik. Eylül tabi en güçlümüz olarak kalkıp
-Bana bak Tuana seni boğarım kızım dedi ve kızın boğazına yapıştı. Tabiki biz korktuk ben hemen atlayarak
-Eylül sakin ol. Kızlar yardım edin! Kızlar da yardım etti. Eylül'ü sonunda ayırdık ama Tuana öyle dediğine pişman oldu. Sonra müdüre hanım gelerek
-Noluyor burada?
Eylül atlayıp
-Hocam arkadaşlar bizim ailelerimizin olmay...
-Yalan söyleme!bunu söyleyen tuana'ydı.
Nası böyle diyebilirdiki! Hemen Tuana'non yanındaki Aleyna devam etti:
-Evet hocam yakan söylüyorlar!
-Bana bakın lan sizi varya!bu bendim ilk kez böyle hırçınlaşmıştım. Üzerlerine atladım kızlar tuttu.
-Hocam gelip bize laf attılar sonra sataştılar! Bu tabiki Tuana'ydı hocanın arkasından sinsi sinsi gülüyordu. Kızlar beni bir bırakma! Saçını başını yolucaktım ama müdüre hanım:
-Doğru mu?sataştınız mı?
-Hocam tabiki hayır.Belinay'dı gerçekten sinirlenmiştik hem ailemizle alay edip hem de hocalara yalan söylemek!
-Ewet hocam.ailelerimizle alay ettiler.Bahardı
-Tamam Tuana Aleyna odama.sizde dağılın bakalım.
Müdüreden iyi bir azar işitmişlerdi.
