I cried...again... Hindi ko na mabilang kung ilang beses na ba kong umiyak dahil s knya... Kung ilang beses na ba kong humiling na sana magising ako isang araw na wala na kong nararamdaman para sa kanya... Ang sakit... Mahal ko siya... Sabi niya mahal nya din ako.. Pero alam ko sa sarili ko na ung pagmamahal na sinasabi nya, panandalian lang un. Martir ba? Masokista? Oo aminado ako... Ganun ako, hindi ko kasi mapigilan.. Sa tuwing magdedesisyon ako na lumayo.. Isang tawag nya lang sakin.. Tumatakbo na ko pabalik.. Dahil sa bawat pag sambit nya nang "i love you" sa bawat pagtawag nya sakin ng endearment iba ung saya na nararamdaman ko.. Ung pakiramdam na parang kaya mo lahat ng sakit marinig mo lang ulit ung mga salitang yun.. Sobrang tanga ko.. Kasi alam kong pampalipas oras na lang ako.. Parang isang entertainment sa knya... Hindi ko alam, siguro nga pinapaasa nya lang ako sa wala.. Pero nilinaw naman nya na sa umpisa pa lang walang "tayo" hanggang ikaw at ako lang... Mali ba ko? Sobrang mali ba na umasa na sana balang araw ttanungin dn nya ko ng mga salitang gusto ko marinig? Ayokong isuko sya... Kasi sumuko na ko dati... At anlaki nang naging kapalit nang pagsukong un.. Ayokong dumating ulit ako sa punto na magsisi nanaman ako dahil hindi ko pinaglaban ung nararamdaman ko. Pero bakit ganun... I feel hollow... Pakiramdam ko manhid na ko.. Pero nasasaktan din ako.. Halo halong emosyon... Umaasa padin kasi ako na magbabalik ung dating siya...ung lalaki na makulit.. Malambing... Maaalalahanin... Un kasi sya DATI pero ngayon ambilis nya mainis skin... Konting kibot ko lang nagagalit na sya... Ibang ibang sa lalaking minahal ko...
