flashback
Karşıdan geliyordu. Onu görmeyeli tam 2 ay olmuşken, onu orada tek başına bırakmamın ardından tam 2 ay geçmişken.
Bana yaklaştı. Bir adım daha. Ve son adımını attı.
Mart'ın ilk günüydü. 2015 e gireli sadece 2 ay olmuştu. Gözlerini gözlerime dikti.
Çok derin baktı. Bir an bedenimi onun bedenine yapıştırıp bir daha hiç ayrılmamak için tanrıya yalvardım.
"Tebrikler." dedi. Yeni işimden bahsettiğini anlamam o bana bakarken biraz zor oldu. Gülümsedim. Uzun zamandır ilk defa gülüyordum.
"Ah sağol. Size eskisi kadar yardım edemeyince gelen teklifleri geri çevirmeyi bıraktım."
Güldü ama acı bir gülümsemeydi. Sanki canı yanıyordu. Saatine baktı bir veya iki kez ağzını açtı ama cümle kuramadı.
Sonunda doğru kelimeleri seçmiş olacak ki konuştu.
"Senin adına çok sevindim. Hak ettiğin yerdesin. Yani de-"
Gelen 'Aşkıım!' sesiyle ikimizde arkamıza döndük. Ah onun bir sevgilisi vardı. Dolan gözlerimi saklayarak kafamı salladım ve bir şey demeden uzaklaştım.
Temmuz 2015
'North? Ağlıyor musun sen?'
'Beni hiç bırakma tamam mı? Babam gibi Zayn gibi...'
'Ben senin kardeşinim North nasıl bırakırım ki seni? Ben senin ikizinim.'
'Gel buraya Mikey'
Sarı saçlı kız ikizine sıkıca sarıldı ve saatlerce onun omuzunda ağladı...
Dışardan normaldi herşey ama içi acıyordu. Her saniye kalbinin bir parçası kopuyordu...
