Berdel

bölüm 1

MEDYADAKİ GÖRSEL DİLŞA YA AİT ARKADAŞLAR

Sabah ışıklarıyla kalkan bir insan değilim. Sabahın erken saatlerinde kalkar üstüm giyer avluya inip çalışanlarımıza yardım ederim. Ben Dilşa Işık. Işık aşiretinin ağası Ömer Ağa'nın kızıyım. 22 yaşındayım. İşletme mezunuyum, babam diğer kızlara kıyasıya benim okumamı istedi. Buralarda erken yaşta evlendirilmesine rağmen babam tek kızı olmamdan dolayı bunu biraz erteledi. 2 ağabeyim var, benden 2 yaş küçükte bir erkek kardeşim. Büyük ağabeyim Selim Işık evli ve bir erkek çocuğu var karısı Rojin yengem ve çocukları Miraç. Küçük ağabeyim Yasin Işık bekar. Erkek kardeşim Fatih Işık okuyor. Belime kadar uzanan kahverengi saçlarımı taradım. Beyaz gömleğimi ve altına siyah pantolonumu giydim,converslerimi de ayağıma geçirip aşağıya indim. Fatma teyze ve kızı Sema kahvaltı hazırlıyolardı. yanlarına geçip bende yardım etmeye başladım. Avludaki masaya hazırladıklarımızı Sema ile beraber güzelce yerleştirdik. Saat 06:58 di. bu konakta saat tam yedide herkes masada olurdu ve yavaş yavaş da herkes avluya inmeye başladı. İlk önce ağabeylerim jilet gibi takım elbiseleriyle merdivenden inmeye başladılar. Onlardan sonra Yengem ve yiğenim Miraç,arkalarından da erkek kardeşim Fatih rahat giyimiyle aşağıya indi. En sonda annem Ayşe ve babam aşağıya indi. Herkes masaya oturunca çayları doldurmaya başladım. Babamın afiyet olsun demesiyle kahvaltımızı yapmaya başladık. Babam beni okutmasına rağmen çalıştırmıyor. Giyimimde bundan dolayı pantolon tarzı şeyler. Ben üniversitemi Ankara da tamamladım. Yemeklerimiz yendiğinde babam ayağa kaktı arkasından ağabeylerim annem ve ben. Annem kapının önüne geldiğimizde babamın ceketini giydirdi ve babamı yolcu etti. Annem babamın ceketini giydirirken bende ağabeylerimin ceketini giydirdim. Babamı ve ağabeylerimi şirkete doğru uğurladıktan sonra avluya geri döndük. Erkek kardeşim Fatih kahvaltısını bitirmiş ve kalkmıştı. Onuda yolcu ettikten sonra avluya dönüp çalışanlarımıza yardım ettim. Bütün günüm evde annem ve çalışanlarımızla geçti. Akşam olduğunda akşam yemeğini yine avluya kurduk. Saat çoktan 6 olmuştu ama ne babam gelmişti nede ağbeylerim. Fatih dersi biter bitmez eve gelmişti. Saniyeler saniyeleri dakikalar dakikaları saatler de saatleri kovaladıkça endişelenmeye başlıyorduk. Saat 9 olmuştu ama hayla kimse gelmemişti aradığımızda da ulaşamamıştık. Kahyamız Mahir ağabeyi aradığımda işlerinin olduğunu söylemişti. Avluda sedirlerin üzerinde otururken kapının şiddetli açılmasıyla annem gibi bende yerimden sıçramıştım. Kapıdan içeri Ömer Ağa ve Selim Ağa'nın girmesini beklediğimiz için şaşırmamıştık. Ama sinirli olmalarını beklemiyordum. Ve Yasin ağabeyim yoktu.