“Anna O’Daniel!Okulun ilk günü geç kalacaksın!Tanrım kalk şu yataktan artık!”
Harika!Okulun ilk günü geç kalcaktım!Zebaniler kovalıyormuşçasına fırladım yataktan ve dolabı deşelemeye başladım heyecanla.Üniversitenin ilk günü öğretmenlerin gözünde iyi bir izlenim bırakacağımdan emindim.Gözlerimi kısarak alarmıma kızgın bir şekilde baktım ve işime geri döndüm.Sırtımdaki koca hilal dövmesini saklamaya gerek bile duymadım.Nasıl olsa kimse gerçeği bilmiyordu.Ah evet az kalsın söylemeyi unutuyordum..Bunu duyunca bu kulağınıza biraz saçma gelebilir belki ama ben gerçekten bir insan değilim.Anlarsınız ya,istediğimde uzatabildiğim sivri dişlerim,sivri tırnaklarım ve sinirlendiğimde kırmızıya dönüşen gözlerim var.Yani bir vampirim…Sanırım.Çünkü bu konuda gerçekten berbatım.Şu ana kadar hiçbir insandan beslenmedim.Beslenmeye çalıştığım zaman ise kustum.Tek geçimim kan torbaları.Onu da devlet severek vermese bile biz almasını biliyoruz zaten.
Babam 3 yıl önce düşmanlarımız tarafından öldürüldü.Ben mi?Anneme normal bir hayata başlayacağım konusunda söz verdim ama o düşmanları arıyorum.Bulduğumdaysa onlar için yaşam denen bir şey kalmayacak.Neyse biraz kendimden bahsedeyim.18 yaşındayım.Zengin bir ailem ve bir de üvey babam var fakat şöyle bir sorun var ki…o bir insan!Ve bizim vampir olduğumuzu öğrenseydi muhtemelen keçileri kaçırırdı.
“Anna!!Yakında o arabanı alacağım ki istediğin zaman gitme lüksün olmasın.İlk dersi kaçıracaksın!”
Kahvaltı bile yapmadan çıktım.Hey!Buna zaten ihtiyacım yok.Bizim nefes almaya bile ihtiyacımız yok ama insanlar bir şeyleri anlamasın diye kendimizi buna alıştırmaya çalışıyoruz.Yani bizi suda boğmaya çalışarak ya da oksijeni çekilmiş bir kafese koyarak öldüremezsiniz.Filmlerden öğrendiğiniz o aptal sarımsak ve haç numaraları da işe yaramaz.Sadece parmağımdaki yüzüğü kaybedersem ya da beni ateşe falan atarsanız o zaman benim ve benim gibiler için iyi olmaz.Bu arada parmağımdaki yüzük güneş için.Yanmak istemem öyle değil mi?
…Pembe mini cooper’ımı park edecek bir yer bulamayınca okul dışında yer aramaya başladım.Ve…işte oradaydı!Boş bir yer!Hızla gaza bastım,rakipleri sevmezdim.Tam direksiyonu sağa doğru kırmıştım ki o anda olan oldu.Belki de 100 milyar değerindeki bir porsche’ye çarptım.Hemen arabamdan indim.Benim inmemle arabanın içinden ağza alınmayacak küfürler savuran,yeşil gözlü,kıvırcık saçlı ve teninin kumrala çalan renginden iyice güneşlendiği belli olan birisi indi.Çok sinirli gözüküyordu.Daha sonra arabadan onun aksine gayet sakin hatta neredeyse gülecekmiş gibi duran,düz-kahverengi saçlı ve yeşil gözlü kumral bir kız çıktı.Benim kadar olmasa da gayet dikkat çekiciydi.Kızın bana göz kırpmasıyla en yakın arkadaşımı bulduğumu anlamıştım.Şimdiyse sadece halletmem gereken bir kaza vakası ve düzeltmem gereken bir “okulun ilk günü” vardı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Acemi Vampir ★
Teen FictionVampir mi?Sanırım benden bahsediyorsunuz ama ben çorbadan sayılırım.En azından Dafnie böyle söylüyor.Spoiler vermek gibi olmasın ama Harry gerçekten....Neyse okuyunca neler hissettiğimi zaten anlarsınız.Kısaca hayatımı anlatayım: En yakın arkadaşım...
