ÇOK BEKLERSİN

1.BÖLÜM *İkizlerle Tanışma*

Açıklama sonda.
İyi Okumalar ^-^

Sabah alarmımın , yada güneş ışınlarının gözüme çarpmasıyla uyanmadım.Çok istesemde öyle olmadı ne yazık ki.Yorganımı üstümden attım ve yatağımın ucunda anıran ikizim -her ne kadar o kendini abim sansa da- Okan'a döndüm."Senin
benim ile derdin ne lan?" diye sakince(!) sordum.

Okan gülmeye devam ederken konuştu."Hiç yakışıyor mu? Senin gibi
terbiyeli bir kıza lan falan...cık cık cık
..Çok ayıp! "dedi yalandan bir sinirle.
En sonunda dayanamayıp "OKAAN!"
dedim ve devam ettim."Gerçekten uyandırma tarzına hayran kaldım.Ama ne yazık ki hala uykum-"devam edeceğim sırada Okan lafımı yarıda bölüp "Okan Abi diyeceksin."dedi ve piçce sırıttı.Allahım! Deliricem.Bende piç bi
şekilde sırıtıp "Okan sadece 2 dakika
büyüksün.Yani götün kalkmasın"dedim.Okan da "Olsun.2 dakika da 2 dakikadır.Sonuç olarak
senden büyüğüm değil mi?"dedi.Of
gelmiş benle kim daha büyük kavgası yapıyor.

Mal bu çocuk valla ya.Bazen bu nasıl benim ikizim diyorum.Ben ki güzel,akıllı,çalışkan,terbiyeli, bir kızım.Yanii şüphelenmiyor değilim.Beni düşüncelerimden ayıran
Okan'ın kafama yastığımı fırlatmış olmasıydı.Tabi ki Okan'dan geri kalmayıp yerde ki diğer yastığımı alıp
ona attım.Ve böylelikle yastık savaşını
başlatmış oldum.

Biz Okan'la sanki gerçek savaştaymışız gibi yastık savaşı yaparken zeminde tok ayak sesleri yankılandı.Hemen ardından da
kapımın açılma sesi.Annem her tarafı yastık tüyü olmuş odamda gözlerini gezdirdikten sonra " Bu odanın hali ne böyle?"diye ikimize de soru soran gözlerle baktı.Tabi benim ikizim tam bir piç olduğu için hemen devreye girip "Oo çok geç kalmışız annecim ya"dedi kolunda ki saat'e bakarak.Annem Okan'ın amacını anlayıp "Burayı toplamadan hiçbir yere gidemezsiniz!" dedi otoriter bir sesle.
Annem'e seven bir gülümseme gönderdikten sonra konuşmaya başladım."Abartma anne ya.Geç kalıyoruz işte."dedim sevimli bir tonda.Annem de beni susturmak için "Tamam.Beste üstünü giyinip aşağı in.Okan sen de bana kahvaltıyı hazırlamam da yardımcı oluyosun."dedi ve ben bir kahkaha patlattım.Okan ve kahvaltı hazırlamak!Cidden komik.

Okan'ın bana son derece ciddi bakan bakışlarını görüp gülüşümü durdurmaya çalıştım.Ardından annem okan'ı da peşinde sürükleyip odamdan çıktı.Dolabımın önüne geçip
okul eteğimi ve tişörtümü giydim.Saçlarımı her zaman ki gibi -düz olmasına rağmen- düzleştirdim ve açık bıraktım.Rimel'imi de sürüp
çantamı elime aldım.İçine ders programına bakmadan birkaç defter ve tabiki de kulaklığımı koydum.Merdivenlerden zıplaya zıplaya inerek mutfağa girdim.Herkez -zaten dört kişiyiz- kahvaltı masasına oturmuş beni bekliyordu.Çantamı sandalyemin arkasına asıp oturdum.Annem çayları doldurmaya başladı.

Hızlıca kahvaltımı ettim.O sırada Okan ayağı kalkıp kapının orda ayakkabılarını giyiyordu.Tabi beni hiç beklemez.Öküz.Çantamı koluma takıp,önce babamı sonra annemi öptüm.Koşarak kapının önünde ayakkabısının bağcıklarını bağlamakta olan Okan' nın yanına gittim.

Ben ayakkabılarımı giyerken Okan "Seni bekleyemem.Çabuk ol."dedi hiçte kibar olmayan bir tonda.Gözlerimi devirip ayakkabılarımı bağlamaya devam ettim.

Ayakkabılarımı giydiğinde Okan çoktan okulun yolunu tutmuştu.Yol boyunca Okan'nın peşinden koşmuştum.Çok hızlı yürüyor lan.Yetişemiyorum.En sonunda dayanamayıp "Okan! Beklesene mal !"
dedim ama herzaman ki gibi beni hiç takmadı.Ben böyle Okan'a yetişmeye çalışırken sonunda okula gelebilmiştik.

Okan arkadaşlarının yanına giderken bende sınıfa çıkmaya başladım.Sınıfa geldiğimde çantamı sırama koyup oturdum.Benden hemen sonra da melodi sınıfa girdi.Melodiyle yıllardır
birbirini görmeyen çiftler gibi sarıldıktan sonra,yerimize geçip oturduk.Ve tabiki Melodi herzaman ki
gibi dedikoduya başladı.
"Kanka şu bizim yan sınıftaki sarı saçlı yelloz yok mu? Ayy bu geçen gün spor salonunda sevgilisiyle bi kavga etmiş varyaa..Ah tabiki senin bu zeki,akıllı,terbiyeli ve güzel kankan bunları görüp bi güzel ifşaladı.Sarışın yelloz, çocuğa bir tokat attı varya.İçim parçalandı lan.O tatlı çocuğa nasıl vurdu?........."devamını dinlemeyip , dinliyormuş gibi kafamı olumlu anlamda sallamaya başladım.
Nihayet Matematik Hoca'sı sınıfa girip
beni bu işgenceden kurtardı.O değilde
bu hocanın geldiğine ilk defa seviniyorum.