Bir Pazar günü her zamanki gibi sesiz bir akşam saat 3-4 sıraları İbrahim adında bir çocuk ağlamaklı gibi ve kulağında kulaklık efkarlı bir şekilde ıssız bir yerde oturup sevdiği insanı yani hilali düşünüyor.her şarkı sözünde ağlıyor olay şöyle gerçekleşiyor bir okul sabahı hilale tanışırlar konuşurlar birbirlerini güldürürler aradan 2 ay geçer İbrahim hilali hep gördüğünde kalbi öyle atarki sanki kalbi vücüdündan çıkacak gibi artık dayanamayıp bir yerde Hilali çağrıp herşeyi anlatır hilal ilk önce İbrahime hiç bişey demez ve tokadı çakar gider o an İbrahim için herşey ölmüştü ve napacağını bilmiyordu eve gitti ilk önce uyudu sonra dışarı çıkıp evine gitti ama hilal bu sefer ağlamaklı bir şekilde git ne olur git der o an İbrahim bir daha ölür. Ama İbrahim pes etmez eve dönüp çantasını ve giysilerini alır gider hilalerin kapısında bekler. Sabah olduğunda Hilal evden çıkar. Hilal İbrahimî öyle gördüğün içinde azda olsa kıpraşma olur ve ona şöyle der
Hilal:bak lütfen ikimizde yapma ne olur git ne olur git der
İbrahim: Neden,neden hilal ! ben seni seviyorum der
O an işte hilal bombayı koyar ve derki
Hilal: ben Egemeni seviyorum lütfen git der
İbrahim okuldan eve dönünce kendini odasına kapatır ve olay böyledir hikâyenin en başında yazıyor.
Bu olay gerçektir. Devamını istiyorsanız yorumlarınızı eksik etmeyin
