Savaş başlamış.Emre ve Zeynep annesi ve babası ile kurtulmaya çalışıyordu.Tam kaçarken önlerine biri çıktı.Annesi ve babasını vurdu.Emre ve Zeynep ağlamaya başladılar.Savaş bitti.
Savaştan kurtulmak için Türkiye'ye giden bir uçağa bindiler.Çok üzgünlerdi.Annesini ve babasını birdaha göremeyeceğine en çok Zeynep üzülmüştü.Daha 5 yaşında yetim ve öksüz kalmışlardı.Tabi Emre'de üzülmüyor değildi.
Suriye'de yaşıyorlardı.Ama Türkçe biliyorlardı.Çok iyi konuşamasalarda...
Uçak sonunda Türkiye'ye indi.Emre ve Zeynep uçaktan inip yürümeye başladılar.Etraflarına bakıyorlardı.Etraf çok kalabalık ve gürültülüydü.Arabalar kornaya basıyor,hemen trafikten çıkmaya çalışıyorlardı.Oradan bir aile geçiyordu.İki kardeşin yırtık ayakkabılarını,kirli kıyafetlerini, kanlı ellerini görünce yardım etmek istediler ve yanlarına gittiler.Yardım etmek istediklerini söylediler.Öyle kötü durumdalardı ki, ısrar etmediler.Emre:
Teşekkür ederiz.
Birlikte eve gittiler.Duş aldılar,üstlerini değiştirdiler, yaralarını temizlediler.Sonra akşam yemeği için sofraya oturdular.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YETİM VE ÖKSÜZ
Short StoryYetim annesi,öksüz babası olmayana denir.Bu hikâyede de iki tane çocuk savaşta annesiz ve babasız kalmış,savaştan sağ çıkarak zorluklarla Türkiye'ye gelmişlerdir.Oraya alışmakta güçlük çekiyorlardır.İyi yürekli biri gelip onlara ülkesini tanıtır.
