Jack Frost... ~ Dutch Teenfic.

Hoofdstuk 22.

Hoofdstuk 22.

“Juffrouw ? Juffrouw ?” ik werd wakker toen er op het raampje van de auto getikt werd, ik schrok op en keek in de bruine ogen van een soort bewaker of matroos, ik heb geen idee wat voor uniform hij aanhad, ik deed het raampje los en de man keek me glimlachend aan “lekker geslapen ? weet u we hebben ook bedden aan boord” ik glimlachte, en schaamde me eigenlijk ook wel, gisteravond was ik zo moe dat ik besloten heb om in de auto te blijven “geeft niets hoor, we zijn er met 10 minuten” zei de man nog snel “bedankt” ik knikte de man vriendelijk toe en hij liep weer weg, ik keek naar de achterbank waar Ellie nog steeds heerlijk lag te slapen, hoe laat zou het zijn ? ik pakte mijn telefoon en keek naar de digitale tijd die stond aangegeven 05:14, het was pas kwart over 5 ! ik zuchtte en achter me hoorde ik wat gestommel “Lotte ? ben je daar ?” ik draaide me om en keek in de grote ogen van Ellie “hey El, ben je wakker meid ?” ik grinnikte om het vermoeide gezichtje “ga nog maar lekker slapen, het is pas kwart over 5” Ellie ging nu rechtop zitten en schudde haar hoofd “ik wil naast jou zitten” ik glimlachte, geef me je deken dan maar, ik trok de deken bij Ellie weg en ze klom van de achterbank over naar de bijrijders stoel, ik legde de deken weer over haar heen, ik wist wel zeker dat ze nog in slaap zou vallen…

“Ellie wakker worden meis, we moeten eruit” ik duwde Ellie zachtjes heen en weer, zoals verwacht was ze weer in slaap gevallen en ik was rustig doorgereden, we waren nu bij de kade van IJsland, verder dan dit kon je niet, voor je was alleen maar zee en daar moesten wij nu overheen alleen we hadden een klein probleempje… er vaart geen boot naar Antarctica… logisch ook… er woont bijna niemand ! ik had onderweg een plannetje bedacht, ik had een keer gelezen over een paar Eskimo’s waar de IJslanders vis mee handelden, dus wat nou als we met een vissersschip mee konden ? ondertussen was Ellie goed wakker geworden en samen stapten we uit, ik had de auto op de parkeerplaats neergezet en voelde nog één keer of de deur ook goed op slot zat, ik knikte goedkeurend toen de deur niet meer open wou en liep toen samen met Ellie aan mijn hand naar het eerste vissershuisje, ik klopte aan maar toen ik vroeg of Ellie en ik mee mochten wou de man er niks van weten, ik zuchtte en liep toen de andere vissershuisjes langs maar ook deze lui wouden ons niet mee hebben, ik bood ze zelfs geld aan en veel ook maar alsnog bleef het antwoord nee… met hangende schouders en een zeurende Ellie liep ik terug naar de auto, zij had er ook niet meer zoveel zin in, toen de auto weer in zicht was zag ik een man erbij staan, ik liep op hem af en tikte hem op zijn schouder “wie bent u ?” vroeg ik een beetje gespannen, de man draaide zich om en bekeek me van top tot teen, hij begon te glimlachen “ik ben John West, visser en wie zijn jullie ?” de man keek naar Ellie en knielde voor haar naar, hij rommelde wat in zijn zakken en haalde een zakje snoepjes tevoorschijn, hij pakte er eentje uit en gaf er die aan Ellie “normaal zijn ze voor een zere keel maar jij ziet er hongerig uit meid” hij aaide Ellie over haar hoofd en een beetje twijfelend keek ik toe ...

---------------------

ja... wat zou jij doen als opeens een wilt vreemde man een snoepje aan je kleine zusje aanbood ? het is ook lullig om dat snoepje dan af te pakken... ;s

maar misschien is die John helemaal niet te vertrouwen ?