Ömür evde bahçede otururken yanına Efe gelir ve Ömür'ü kolunda tutup dışarı çıkarır ve bir dağ evine götürür
Efe :sevgilim ne yapalım boş boş oturcaz mı?
Ömür:ben senin sevgilin falan değilim tamam mı? Bitti biz sevgili değiliz bana böyle davranamazsın
Efe:evet biz ayrıldık ama benim kalbim hala seni seviyor
Ömür:Efe ben sana karşı hiçbir his beslemiyorum artık sevmiyorum seni sen beni aldattın Efe
Efe :seni bırakmayacağını söylemiştim benimsin sen artık seni sorunlarımızı halledebileceğimiz bir yere getirdim
Ömür :istersen uzaya çıkart beni seni affetmiycem benim için bittin sen
Efe :sende beni seviyorsun
Ömür:sevmiyorum Efe senden nefret ediyorum hatta nefret bile etmiyorum sana karşı hiçbir his beslemiyorum
Efe :ben ayrıldığımız gün buraya geldim seni üzdüğüm için günlerce burda oturup bir kız gibi ağladım işe gitmedim hiç dışarı çıkmadım yüzüm yoktu seni görürüm diye utanıyordum senin gözlerine bakmaya cesaretim yoktu üzdüğüm bir kızın gözlerini görmek benimki içimi acıtıyordu ilk defa sende böyle olmuştu farklıydın benim için seni ne kadar çok sevdiğimi o gün daha iyi anladım
Ömür :beni o kadar çok mu seviyorsun sen?
Efe:Ömür seni kendimden bile çok seviyorum herşeyden çok seviyorum BENİMLE EVLENİR MİSİN?
Ömür gülerek:
ÖMÜR:EVET der ve sarılırlar
