HAYATIM ROMAN

Yağmur tanecikleri küçük kulübemizin içine vuruyordu. Soğuktan donacak gibiydik. Kardeşim "DEMİR" ağlamaya başlamıştı. Annemizi yedi hafta önce kaybetmiştik. Babamı zaten hiç görmedim, küçükken bizi bırakıp gitmiş.
Sanki Demir'in gözleri "abi acıktım" diyerek haykırıyordu. Belliki acıkmıştı ama söyleyemiyordu. Nasıl acıkmasın bende acıkmıştım. Kardeşim "FİLİZ" erkenden uyumuştu. O açlıkta nasıl uyudu bilemiyorum.
Annemde öldükten sonra ev sahibimiz "NAZIM AMCA" bize sahip çıkmadı ve bizim için yaptığı bu kulübeye yerleştirmişti. Bana acımadığı gibi kardeşlerimede acımamıştı.
Eğer daha beklersem açlıktan ölecektik. Kendi el yapımı battaniyemide Demir ve Filiz'in üstüne örtüp çıktım.
Ne yapacağımı bilemiyordum, acele acele, yağmurun altında ıslanarak onlara yiyecek arıyordum. Ama tüm dükkanlar kapalıydı. Yırtık ve bazı yerleri yamalı olan giysilerim çok fazla ıslanmıştı. Islandığı gibide ağırlaşmıştı, artık kendimi taşıyacak gücüm kalmamıştı. Ama içimden "kulübeden bayağı uzaklaştım şimdi elim boş gitsem olmaz" diyerek geçirdim.
İleri doğru yürüdüğümde zengin ve havuzlu bir ev görmüştüm. Burası benim ve kardeşlerimin kurtuluş noktası olabilir, diye düşünürken tam kapının önünden katil görünümlü bir köpeğin koşarak yanıma geldiğini gördüm...
* * * * * * *