Ve beklenen gün gelip çattı.İki yıldır aldığım meslek derslerini artık uygulamaya dökme vakti.
Saat 06:45
Çalar saatim beynime işkence etmeye başladı.O iğrenç sesi daha fazla duymamak için yatağımdan fırlayıp masanın üzerinde duran saatin alarmını kapattım.Yarı kapalı gözlerle banyonun yolunu tuttum.Banyo; benim için dışarı çıkmadan önce evrim geçirdiğim bir nevi kuaför,diyebilirim.
Her ne kadar saçlarım kıskanılacak derece düz ve uzun olsada onlara bakım yapmak da kutsal bir görev.Dişlerimi fırçalayıp saçlarıma şekil verdikten sonra sıra en önemli işe geldi. Odama girdim ve dolabımın kapağını açtım,karşımda duruyordu.Lacivert pantolonum üzerindeki parlak fosforlar,beyaz gömleğimin kolundaki A.T.T (Acil Tıp Teknisyenliği) yazısı adeta bana gülümsüyordu.Daha fazla dayanamayıp hemen onları giydim.Aynanın karşısına geçtiğimde kendimle bir kez daha gurur duydum. Ta ki bu kendimi şımartma ve gurur duyma olayını biraz daha abartırsam ilk günden staja geç kalacağımı farkedene kadar.Ayaküstü bişeyler atıştırdıktan sonra hastane yolunu tuttum.
Staj yapacağım hastane kaldığım yurda çok yakın olduğu için yürüyerek gidip gelecektim.Hastanenin önünde sınıf arkadaşım Doğukan ile buluştuk. Bir yıl boyunca Doğukan ile bu hastanede staj yapacaktık.Heyecanlı bir şekilde hastaneye doğru küçük adımlarla ilerledik.Özel hastane olduğu için devlet hastanelerine oranla daha temiz görünüyordu. Sorumlu hemşirenin yanına gelmiştik.Diğer okullardan gelen stajyerlerde vardı.Sorumlu hemşire eşliğinde hep birlikte hastane içinde küçük bir tur attık.
Bu sırada Songül Hanım (Sorumlu hemşire) herkesi çalışacağı servise bıraktı.En sona Doğukan ve ben kaldık. -2. kata geldiğimizde ikimizin bir süre burada çalışacağını söyledi.Burası bir A.T.T için harika bir yerdi. Bir süre Acil serviste çalışacaktık demek.Songül Hanım bizi oradaki hemşirelerle tanıştırdıktan sonra yanımızdan ayrıldı.Kısa sürede tüm hemşirelerle kaynaştık. Özellikle de Şule Abla ile. Şule Abla bugün sadece gözlem yapacağımızı söyledi ve acilde bulunan araç gereçleri,resüsitasyon odasını,müşahadeyi tanıttı.Doğukan'la saatlerce etrafı inceleyip gözlem yaptık.Çıkış saatimiz gelmişti.Şule Abla ile vedalaştıktan sonra hastaneden çıktık. İlk staj günümüz fena sayılmazdı. Bakalım bizi sonra ki günlerde neler bekliyor olacak...
