Bahar ayının hafifçe serinlemiş esintisi saçlarını savururken Vivian da çevresine sahte gülücükler savuruyordu. Tüm ailesi gözünü dikmiş ona bakarken bir hata yapmamak adına soğuk terler döküyordu. Yüzünde duygularını ele vermeyen maskesi her zaman olduğu gibi yerli yerindeydi.
'' Bunu başarabilirim, daha önce onlarca kez yaptım.''
Kendi kendini telkin ederek köşede bekleyen Tom'a,elleriyle ensesine yapışmış saçları düzelterek işaretini verdi. Tom göz açıp kapayana kadar ortadan kaybolduğunda kolundaki eldiveni çekiştirip yürümeye başladı. Tüm salonda müzik eşliğinde dans eden misafirler vardı. Vivian onların arasından hiçbirine değmeden geçmeye dikkat etti. Seri baloya geldiğinden beri takip ettiği hafif kilolu bayana yanaştı. Bir kaç saniye sonra zarif parmakları büyük kolyeyi avuçlamış ve elbisesindeki gizli cebe koymakla meşkuldü.
Hafif bir nefes alarak yavaş adımlarla karanlıkta yolunu bulup salondan çıkmaya çalışırken ayağı birinin ayağına takıldığında düşmekten beline sarılan kollar sayesinde kurtulmuştu. Belki de yakalanmıştı. İçini bir telaş kaplarken korkuyla küçük bir nefes aldı.
'' Yakalandın.''
'' Ben asla yakalanmam.''
Adamın ayağına basan Vivian koşarak salondan çıktıktan hemen sonra salonda bir çığlık yankılandı.
'' Kolyem, çalınmış.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VİVİAN
Teen FictionAile mesleği olan hırsızlığı kendisine kariyer olarak belirlemiş bir genç kız. Asla yakalanmaması ve delil bırakmaması ile ünlü. Bir gün yakalanırsa?
