Kayıp

BAŞLANGIÇ

Bir yaz sabahı...

          Bir düşünün küçük bir kız ve erkek sizce arkadaş olama mı? Bence olabilirler çünkü onar karakterlerimiz. Her ne kadar yaşları bu olaylara küçük olsa da şimdilik sadece tanışmalarını anlatacağız.

           Bir erkek çocuğu sahilde elleri ceplerinde taşları tekmeliyerek ilerliyordu. Ayağıyla vurduğu taş onun yaşında şirin bir kıza geldi. Kız acıyla inledi kafasına gelen taşla çocuk kızın yanına koştu endişeyle kıza zarar vereceğinden korkmuştu. " İyi misin? kafan acıdı mı? Bilerek yapmak istemedim, istersen annenin yanın gidelim, canın çok acıdı mı?" kız kibirli bir şekilde 'yeter sesin midemi bulandırıyor' diye bağırdı çocuğa, çocuk başını öne eğerek " Özür dilerim" dedi ve annesinin yanına gitti. Kız çocuğun nereye gittiğine baktı şaşırmıştı çünkü Elif Teyze' sinin yanına yani annesinin en yakın arkadaşının yanına gitti. Kız sessizce kendi kendine konuşarak 'annemi Elif Teyze sandı galiba' dedi ve kendi kendine gülmeye başladı. Çocuk çok fazla Elif Teyzenin yanında durunca kız bir şeyler olduğunu anladı. Annesinin yanına gitti ve annesi kıza "Ahh ! be kızım senin bu sert tavırların ne zaman bitecek. Biraz nazik ol insanları üzme" dedi ama kız annesini takmadı ve kaşlarını çatarak çocuğa döndü ve " Senin burda ne işin var anneme şikayet ettin ve işin bitti artık annenin yanına gitsene sen"   dedi. Çocuk kıza bakarak güldü ve sırıtarak " Ben zaten annemin yanındayım ve seni şikayet etmek için buraya gelmedim. Bana biraz daha nazik davranabilirsin.  Kız çok şaşırmıştı ve sinirliydi " Benim bir kardeşim yok zaten babamın öldüğünü, Elif Teyzenin babamın ikinci eşi olduğunu sonradan öğrendim. Bide bunu mu öğrenecektim acaba daha neler öğreneceğim." dedi. Annesine döndü ve gözleri dolmaya başladı çocuk ful dikkat kızı dinliyordu. Kız sinirli bir şekilde sahilin kafesine doğru koştu ardından çocuk peşine gitti.