inişli çıkışlı hatıralar

ayrılık

  ayrılık.. 

kalbe vurulan kara bir mühür; 

kilidi gözlerin,sözlerin, geldim seviyorum demelerin...

rengi, demli çayın koyu kan kırmızısı; tadıysa acı tuzlu gözyaşı.  

peki ya çare! susmak mı? derinden, taa içerlerden yanmak mı?

yok yok.. ziyadesiyle müteessir olmalı insan de mi? 

daha biçare, daha zavallı ve üzgün, aynı zamanda bitkin.

taşmalı acı; anıları bir bir kül etmeli,

kulakları sessizliğiyle sağır, çığlığıyla perişan etmeli, 

sesini anımsamak isterken zihnin zehirlenmeli..

bir aah! çekmeli derinden, ince ince dilimlenmeli sol yanındaki yumruk gibi et parçası.

aralardan sızan kan değil, sevmek gibi birşey,

aşk ta değil, onda ayrılık olmaz çünkü.. 

birde beklemek var, incecik cılız bir ihtimal, 

ne de zora çekiyor zaman.. sakince, yavaş yavaş acıtarak.. 

yoklukta varlığı hissedecek kadar tatlı bir su damlası seninle bir ömür yaşamak..

ne oldu sarfedilen sözlere, yeminlere, 

illa uçuk hayaller mi devşirmek lazım bilmediğimiz kaf dağından,

yoksa bir ankanın gözyaşını mı isteyelim hayali pencereden.. 

yaşadıklarım üçüncü adamın şiiri gibi, 

kör kırlangıçların bu şehirden kaçışı gibi,

gecenin son deminde yürüdüğüm kaldırımlar, ağaçlar, taşlar, sanki beni yargılar gibi..

Aah! sevdiceğim aah!!

gecenin soğuk ve karanlığında titreyerek yüreğim,

sana git dedim çıkıp gittin, oysa yüreğim kal diyordu..

oysa en derinim seni dört gözle bekliyordu..

                                                                                                                                  EFDALİ