De sekte

Deel 15

Amsterdam, vrijdag 27 september 2012 09:10

Simon keek door het raam naar binnen. Ze had geslapen sinds ze was onderzocht. Hij was opgelucht toen hij hoorde dat er niets ernstigs was. Ze was behoorlijk in elkaar geslagen, maar hij had Lena niet seksueel mishandeld. Hij moest er wel vanuit gaan dat die schoft het had geprobeerd. Gelukkig voor haar had ze teruggevochten. 

Simon zuchtte. 

'Neem het jezelf niet kwalijk,' zei Jacob. Hij glimlachte bemoedigend. 'Ze is weer veilig terug.' 

'Ik ben bang dat het haar psychisch te duur komt staan. Ze heeft een behoorlijke klap te verwerken.' 

'Het zou raar zijn als ze nergens last van zou hebben. Maar ik weet zeker dat ze er bovenop komt.' 

'Ja?' 

'Gelukkig heeft ze een goede partner.' 

Simon wist meteen welke kant hij op wilde met deze opmerking en wuifde het weg. 'Ik zie haar alleen als collega.' 

'Ja, maak dat de kat wijs. Pas maar op. Voordat je het weet wordt je overgeplaatst.' 

'Daar maak ik me wel het minst zorgen over.' 

'Goedemorgen heren,' zei de zuster. Ze bracht het ontbijt naar binnen. Lena werd wakker en zag de beide heren staan. Ze knikte, liet weten dat ze naar binnen mochten komen. Simon bleef bij haar aan het bed staan, terwijl Jacob bij de deur bleef staan. 

'Hoe voel je je?' 

'Alsof ik met een bokswedstrijd mee heb gedaan.' 

'Je hebt wel gewonnen,' bracht Simon in. 

Lena keek weg en Simon wist dat ze tegen de tranen vocht. Hij legde een hand op haar schouder. 'Het is oké, Lena. Je hoeft je nergens voor te schamen.' 

'Waarom voelt het dan zo?' 

'Je hebt geen reden om je schuldig te voelen of je te schamen. Jij hebt niks fout gedaan. Mets was degene die fout zat.' 

Ze worstelde met haar gevoelens. Om iets te doen hebben, nam ze een slok van haar water. Jacob begon zich in het gesprek te mengen: 'De ouders van Jennifer hebben contact opgenomen. Ze wensen je veel sterkte.' 

'Jennifer.' Ze staarde naar het plafond. 

Simon wilde weten waarom hij het nu over Jennifer had. Ze zou alleen maar in verwarring raken. 'We laten je wel weer alleen. We komen later terug.' 

De mannen lieten Lena alleen en liepen over de gang, richting de uitgang. 'Waarom begon je over Jennifer?' vroeg Simon. 

'Zodat Lena weet dat er ook aan haar wordt gedacht.' 

'Ik snap je niet.' 

Jacob knikte. 'Precies.' Ze reden terug naar het politiebureau en stapten naar binnen. Een agente liep naar hen toe. 'Er is een jongen op zoek naar Lena. Hij zit daar.'

Brent's hart klopte in zijn keel en zijn handen waren klam. Hij had de moed gehad om naar binnen te stappen en had gevraagd of Lena er was. De agente was vriendelijk en zei dat ze iemand zou sturen. Hij wilde vragen of de agente niet iemand zou sturen. Hij wilde alleen maar met Lena praten. De agente zei dat het goed zou komen en dat hij geduld moest hebben. Brent wist niet hoelang hij in de wachtruimte had gezeten, maar hij had zijn ogen uitgekeken. Af en toe werd er iemand geboeid naar binnen gebracht. Dit ging vaak gepaard met schelden en tegenstribbelen. Er kwamen flashbacks naar boven en hij sloot zijn ogen om ze niet te zien. 

'Hé,' hoorde hij iemand zeggen. Het kwam van dichtbij en hij opende zijn ogen. Het was niet Lena, maar een man.  

Brent had de speciale opdracht gekregen om alleen maar met Lena te praten. Hij vroeg of ze er was.