Kabanata 1 - Retribution
"H-hindi ko alam! Wala akong alam!"
I rolled my eyes upward and glared at the man infront of me. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa kanyang kwelyo at halos idikit ko na siya sa lupa dahil sa galit na nararamdaman ko.
"Talaga? Wala kang alam?!" sarkastikong sagot ko. Tumango siya ng maraming beses, takot na takot at mangiyak-ngiyak. Hinigit ko pa siya lalo at nilapit ko ang aking mukha.
"Walang kwenta!" malakas at may diin kong sigaw. Binagsak ko siya sa sahig at mabilis na kinuha ang baril sa aking binti.
"M-maawa ka! May pamilya ako!" tinignan ko ang lalaki at ngumisi habang dahang dahang umiiling.
"Wala akong pakialam", inayos ko ang silencer ng aking baril, "Wala. Akong. Pakialam", ulit ko.
Halos di maipinta ang kanyang mukha ng dahan dahan kong tinutok sa kanya ang baril.
"Any last words to say?", ngumiti ako ng parang demonyo. Tumingin siya sakin ng may takot sa kanyang mga mata. Bumuhos ang kanyang luha at dahan dahan siyang lumayo hanggang masandal siya sa malamig na pader.
If this was a movie, I could've have pity the helpless man. But this is reality. Life is unfair. Life is not going to give you all the wonderful and great things. Life will give you hell instead.
Kung sana...hindi nangyari iyon. Kung sana...hindi ko naranasan ang ganun. This man infront of me will live happy with his family. But like what I've said, life will give you hell. And life chose me to give a one big hell on this man's life.
"P-parang awa mo na" halos mapiyok at di siya makapagsalita ng maayos. "Maawa ka. May pami---"
Sa isang kalabit ko lang sa gantsilyo ng baril, natahimik siya at napasandal pa lalo sa malamig na pader.
"Ang ayoko sa lahat, paulit-ulit ang sinasabi", pinasadahan ko ang kanyang duguang katawan. Sa ulo ko siya inasinta, kaya napakaimposibleng may buhay pa siya. Dahan dahan akong tumalikod at tinanggal ang pagkakatali ng aking buhok.
Kinuha ko sa isang tabi ang itim na bag ng lalaki. Isinabit ko ito sa aking balikat at binalik sa pagkakalagay sa aking binti ang baril na ginamit ko. Huminga ako ng malalim at nagsimulang maglakad palayo.
I left the man there. I left his cold lifeless body. I left him in a cold lifeless dark street. This is just a part of my retribution. I will make sure everyone who's involve will surely pay.
Sinuklay ko ang aking buhok gamit ang aking mga daliri at huminga ng malalim. I wasted time here.
Lumiko ako sa isang kanto kung saan ko pinark ang aking sasakyan kanina. Pinatunog ko ang sasakyan at ipinasok sa loob ang bag ng lalaki. Tinanggal ko ang gloves at tinapon sa isang tabi.
Tinignan ko ang paligid para masiguradong walang nakakita sa akin. Umikot ako sa sasakyan at binuksan ang driver seat.
I started the engine and get my ass out of the scence. Habang nakatigil ang sasakyan dahil sa red light ay inayos ko ang aking sarili. Me and my friends are going out this night.
Nagretouch ako at bahagyang pinunasan ang aking pisngi na may bahid ng kaonting dugo. Di ko napansing natalsikan ako kanina.
I stared darkly at my compact mirror as I wiped the blood on my face.
----------
Thanks for reading! - O.N.
BINABASA MO ANG
Retribution
General FictionThey say, life is unfair. Everyone wishes to be happy and everyone deserves happiness. There are some people who are fortunate to be happy and be contented on their life easily, but for Ria, the world seemed to be beyond unfair. Her life is chaotic...