Gecenin karanlığı yine kendine hapsediyor beni çaresizce çırpınan bedenimi geçmişle tutuşan kalbimi ve söz söyleyemeyen dilimi.
Gece, adeta ürkütüyor beni elimden alıyor benliğimi bilmediğim bir boşluğa sürüklüyor zihnimi ve kaybolmuş bir çocuk gibi çaresiz bırakıyo gözlerimi. Gece, yorgun bir savaşcı kılıyor hislerimi...
