Selam yeni hikayemle karşınızdayım .Umarım beğenirsiniz iyi okumalar :)
ŞUAN
Hani en çok bağıranın yanına koşarız ya en sessiz duranımızın daha çok canı yanar aslında bilemeyiz. Ben de bu durumdaydım işte.Kayalıkta akşam akşam oturuyordum .Kimse yoktu yanımda.Kimse .
Kendi kendime konuşuyordum.''Neden kimse beni fark edemiyor?Neden ben onlara gözükmüyorum. Neden görünmezim ?Neden? '' gören beni deli sanabilirdi ama bu umurumda değildi.
''Neden herkes ağlayanın yanına gidiyor yardım ediyor ama beni göremiyor? Bende ağlıyorum peki neden gelmiyorsunuz? Ben insan değil miyim? . Ne de olsa Melis sessiz Melis hep güler hiç ağlamaz , Melisin hiç derdi yok üzüntüsü yok hayatı yok ,Melis sadece insanları güldürür eğlendirir sonraki gün kapının önüne atlılır .'' içimdekileri bağırarak atmak her zaman iyi gelirdi ama şimdi işe yaramamıştı çünkü ona ihtiyacım vardı...
''Deli misin?' arkamdan gelen sesle irkildim.Gelmişti işte,yaptığım onca salaklığa rağmen gelmişti.
''Ne?'' dedim şaşırmış bir sesle .O ise tekrarladı sorusunu ''Deli misin?'' kendime gelip ona cevabımı verdim '' Hayır sen?'' şimdi onun oturması gerekiyordu ama arkamda dikilmekte ısrarcıydı.Yine de burdaydı işte burda.Yanımda .Bunu düşündükçe seviniyordum.Benim için gelmişti.
''Hayır'' dedi hiç alınmamış gibi davranarak .Yanıma oturdu ve direk karşıdaki muhteşem manzaraya baktı.Bana bakmıyordu ,bu durum beni rahatsız etse de umursamadım .Bende manzaraya bakıyordum .
'''Kendi kendine konuşana deli derler.'' dedi bana bakarak.Bende gözümü manzaradan çekip ona baktım ve bir kahkaha attım bana küçümseyici bir bakış atmasını beklerken ondan beklemeyeceğim bir şekile o da güldü .Nedensizce ona bakıp gülüyordum o da benim gözlerime bakıp gülüyordu ama benim sesim onunkinin aksine çok yüksekti sonunda karnımı tutan elimi tuttu ve diğer eliyle de farketmediğim yüzümdeki gözyaşını sildi.
Ağlamamaya çalışsamda dolan gözlerim birazdan patlayacağımın göstergesiydi.Sonunda dayanamayıp seslice ağlamaya başladım.Beni kendine çekip sarıldı .İlk defa böyle bakıyordu bana .Şefkatle
Gözlerinin içine bakıyordum yüzümü kaplayan eline dokundum .''Ya-yalnız-ım'' hıçkırarak konuştuğum için kelimeler karışmıştı ama o anlamıştı .Eli yanaklarımdaydı ve yere bakan yüzümü onun yüzüne çevirdi ,gözlerimin içine baktı ve o dört kelimeyi söyledi.
'' Yalnız değilsin,ben varım''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnız Kız
Teen FictionYalnızlığa alışmış herkesin kölesi olmuş saf ve iyi kalpli bir kız , her ne kadar ukala olsa da ona yardım edebileceğini düşünen bir çocuk ...