Mavi umutlarin Siyah sonucu

Benim Hikayem

Evet...Anlatayim hikayemi. Simdi kucuk, caresiz , kaybetmis , yapayalniz, dost kazigi yemis , kendisine küsmüs bir kiz dusun. Yazik , dimi ? Peki neden tum bu umutsuzluklar ? Neden diger 16 yasindaki kizlar gibi bende mutlu bir sekilde uyanamiyorum ? Beni mutlu eden tek sey her sabah uyandigimda ölüme , anneme , babama bir gun daha yakin olucagim. Neden gecmiyor ozlemim ? Hala acitiyor kalbimi . Zaman mi durdu ne ? Sevdigim tek sey ismim . Acelya , babamdan kalan tek hatiram bu . Papatya kokulu Acelyam diye severdi beni. Hep severdi, cok severdi. Belkide hissetmistir yalniz kalacagimi. Pek becermezdi ama örerdi o upuzun saclarimi. Hep ciceklerden tac yapardi. Cocuk gibiydim yaninda , hangi 16 yasindaki kiz babasiyla kumdan kale yaparki ? Peki boynuna atlayip hadi beni gezdir diye tutturur ki ? O benim iste. Annemse... o ayri bi hikaye . Yaptigim en kotu kekleri bile begenen , sarildigimda tum dertlerimi unuttugum , cennet gibi bi kadin. Guclu, azimli , sevecen birisi. Ama bir turlu anlasamadigim biri. "özgür" olmayi sadece gece disari cikmak , istedigi her yere gidebilmek sanan ben bu istegime karsi cikan annemle hep tartisirdim. Yemek yemezdim, zevkini begenmezdim. Ne alirsa alsin bu cok cirkin derdim. Giymezdim. Ne dusuncesizmisim ya. Bu kadar aptal olurmu insan ha ? Hayir suc bende, cocul degildimki o yasimda. Anliyordum tum bunlari. bu yuzden nefretim kendime. Onlari ben mahv ettim. Okulda hani "cool" derler ya , onlardan biriydim bende. En iyisini giymeli, tum konserlere gitmeliydim . Bir gunde kış bende konsere gidicem . Ama nasil kar yagiyo, her yer buz. Akli olan kim cikar ki ? Ama inatci Acelya yine tutturmus "baba beni konsere gotur diye. Susmuyorumki, hadi gidelim hadi gidelim. Yoksa "hicbisey yemem" dedim. Babamda inatciligimi anlayip kiramadi beni. Yollar buz ya babamda arabayo yavas kullaniyor. Ama ben yine susmuyorum. Konsere 10 dakika gec kalirim ya. Hadi baba hizli, hadi ama diye arabada bagiriyoruum. Iste o anda karaldi gozum, actigimda basimda doktorlar vardi sadece. Nerdeyim demedim bende. Baba diye sayikladim. O anda bir sessizlik olushtu, uzgun bakismalar , caresiz bakislar . Gozler uzerimde ama anlam veremiyorum . "Iyimisin " dedi birisi. "been e evet ama " dedim. O kadar cok soru isareti var diki aklimda. Annem nerde ? Babam nerde ? Kac gun , ay oldu ? Neyim var benim ? . Bir kac hafta oldu uyandigim . Bir odaya aldilar beni. Ilk bahardi . Fakat pencereler o kadar yuksektiki goremiyordum disariyi. Ama hala hic bir soruma cevap bulamamistim. Bir gun bir piskolog geldi. Anlatiyordu , alistira , alistira. ...