Sa kanyang mata i'yong makikita
mga emosyong pilit tinatago sa iba.
ngiti niyang ka'y tamis unti unting napapawi
mga katanungan na hndi nya mamungkahi.
Ang babaeng noon ay ka'y rikit
ngayon ay nilamon na ng pait.
karanasang ayaw na muling makamit
ibabaon na lamang sa limot ang sakit.
pinilit ibaling sa iba ang tingin
ngunit bakit tila ganoon pa din.
bakit tila pati liwanag ay iniwan siya?
tanong na tumatakbo sa isipan nya.
pinilit bumangon sa pag kakalugmok
ngunit di maalis sa madilim na sulok. tinawag na ang araw at ang buwan
ngunit ang palaging sagot ay ewan .
mainit na likido ang lumabas sa kanyang mata
tanda ng karanasang di maganda.
pinilit itanong sa sarili ano ba ang pagkukulang
sa mundong wala kang laban at muwang.
ngunit isang sagot lamang ang lumabas.
iyon ay ang pananalig sa itaas.
muling sumilay ang ngiting matagal ng nabura ng pait.
sapagkat alam niyang siya lng ang makakatangal ng sakit.
humingi ng patawad sa kanya
sa panahong ako'y tumalikod saiyo AMA.
ngunit isang mahigpit na yakap ang iyong sinagot na labis kong ikinatuwa.
bakit nga ba kita kinalimutan AMA sa mga panahong ako'y masaya?
ikaw ang aking kaylangan wala ng iba.
patawarin mo sa pagkakasala na aking nagawa.
ang ang iyong naging tugon MAHAL KITA ANAK, NASA PUSO MO AKO HINDI AKO MAWAWALA.
