THE DAY I FALL IN LOVE

Have you been try to fall in love? 

Had you been tried the feeling of being a statue when he is beside you?

Is your heat beats so fast everytime you saw him?

Is your knee got trembles and your hands got sweat everytime he holds you?

and Have you been in an unconscious moment everytime he looks at you?

Third year high school ako nun, noong makilala ko siya. At first balewala lang siya para sa akin. He was just a NOBODY! 

Hindi ko alam ba't nag-iba ang ihip ng hangin at naging kaibigan ko siya. 

Isa sa mga kaibigang matatakbuhan sa tuwing may problema ako, isang kaibigan na handang dumamay sa akin sa tuwing iniiwan ako ng mundo. A friend that is willing to leaned his shoulder for me to cry on.

Hindi ko alam basta masaya ako pagkasama ko siya, yun bang wala akong paki-alam sa mundo pag-andiyan siya.

Basta ang alam ko KAIBIGAN KO SIYA..

Hanggang isang arae napgdesisyunan ng Lola niyang ilipat siya sa First Section, nasa pangalawang section kasi kami, at kung ano ang dahilan ng Lola niya? hindi ko alam..

As day passes by, wala na kaming communication neither HI nor HELLO, wala na kaming oras mag-usap kahit isang minuto man lang.. :(( 

OO inaamin ko namimiss ko siya.. Namimiss ko siya bilang isang kaibigan. Normal lang naman siguro yun di ba?

Pinipilit kong kumbinsihin ang sarili ko na ang lahat ng bagay dito sa mundo ay nagbabago, kaya hindi hindi ko siya masisisi kung pati siya ay nagbago na rin.

Kung kaya ko lang ibalik ang pras at panahon kung saan masaya kaming magkasama, yung panahon na kasama ko siya sa lahay ng kalokohang ginagawa ko.. T.T

Isang buwan magmula ng lumipat siya sa kabilan section, Lunch time nun ng maisipan ng mga kaklase kong maglaro ng SPIN IN THE BOTTLE "TRUTH OR DARE" daw sabi nila.

Pinagdadasal kong huwag sanang tumtutok sa akin yung bote kasi hindi ko alam kung magtrutruth ba ako o magdedare.. THEN BOOM!! ang swerte ko nga naman! Sa akin natapat ang pang-apat na ikot ng bote.

''TRUTH O DARE?'' tanong ng kaklase ko. isa na rin sa mga kaibigan ko.

Hindi ko alam ang isasagot ko, kesa naman may ipagawa silang hindi kaaya-aya ay naisipan kong mag TRUTH.

''Who is your crush?? hindi pwedeng !st year, 2nd year lalo na ang 4th year.'' sabi niya

''So that means sa buong 3rd year sino ang crush ko?'' tanong ko then they nod.

Ano nga ba ang isasagot ko? I mean sino ang isasagot ko? Honestly ang crush ko nun ay ang classmate ko, kaso nahihiya naman akong sabihin ang pangalan niya. 

So to cover my feelings and avoid some rumors sinabi ko ang pangalan niya. Akala ko yuna ng pinakamagandang pangalan na dapat kong isagot pero, MALI AKO! It made my Life complicated!!

Hindi ko man lang na realized na ang babaeng nagtanong sa akin ay ang EX- GF niya na kaibigan ko rin.

Hindi ko alam kong anong pumasok sa isip ng kaibigan kong to dahil magmula ng malaman niya na crush ko ang EX niya ay bigla bigla niya na lang tinatawag ang pangalan niya sa tuwing dadaan siya sa classroom namin.

"KURT!!" napalingon siya. ako naman si tanga! napatulala.. yun bang parang huminto ang orasan sa relo ko. Alam kong masyadog O.A pero ganun talaga EH!

Magmula ng araw na yun hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Everytime nwe bump in to each other tanging ang pagtakbo na lang ang nagagawa ko. Alam kong baliw na talaga ako at masyadong halata. ayaw ko siyang maka-usap hindi dahil sa ayaw ko siyang makita kundi baka pag kausap ko siya baka masabi ko sa kanya yung tinitibok ng puso ko at ayaw kong manyari yun.

Siguro ang tanging magagawa ko na lang ay ang dumistansiya sa kanya. I mean iiwas ako.

Sinubukan ko na lahat ng pag-iwas, sa tuwing nasa canteen siya hindi ako bumibil o pumapasok dun, sa tuwing magkakasalubong kami sinasadya kong ihulog ang ballpen ko nangsaganun hindi magtagpo ang mga mata namin, at sa tuwing pumupunta siya sa room namin para bisitahin yung mga kaibigan niya ay nagtutulog-tulogan ako,

pero bakit sadyang mapaglaro ang tadhana? sa tuwing pinipilit kong kalimutan ko yung feelings ko para sa kanya ay bigla-bigla na lang may lumalapit sa kanyang mga babae. 

Alam kong nagseselos ako, pero anong magagawa ko? hindi ko hawak ang puso niya. Hanggang kaibigan na lang ako.

Hanggang isang araw nalaman nya na siya ang nilalaman ng puso. MY MOST EMBARRASSING MOMENT!! hindi ko alam kung kanino niya nalaman. sobrang lungkot ko nun, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko.

Everytime we're having the same path to cross ay bumabalik sa dinadaanan niya. Iniiwasan niya ako. yun bang para kang may sakiy na TB, AIDS, or HIV. Ang SAKIT!!

Sana nagkaroon na lang ako ng selective amnesia para makalimutan ko siya, para makalimuta kong may nakilala akong kagaya niya, na nagmahal ako ng isnang taong katulad niya.

Ang tanging gusto lang naman ay ang maging malaya.. FREE FROM HEARTACHES..

Christmas day, Newy year's day had passed. 4th year high school na ako. inaamin ko may nararamdaman pa din ako para sa kanya at hindi yun ngabago. mas lalao pa ngang lumalim . Paano ko na ngayon siya makakalimutan kung kaklase ko na siya? Oo nalipat ako sa first section.

Sa mga panahong yun, gusto kung umoyak hindi dahil sa nalayo ako mga kaibigan ko kundi dahil ayaw ko siyang maging classmate, kasi everytime our eyes met may parang malamig na hangin na dumadampi sa balat ko at napapatulala na lang ako. Alam mo yung feeling na ang sarap maglaho sa harap niya..

During our 4th year days nalaman ko ang rason kung bakit niya ako iniiwasan at yun ay nahihiya siya sa akin. E wala namang rason para mhiya siya di ba? pero atleast alam ko na, kahit papano ay nabawasan yun kirot sa puso ko.

Graduation day is fast approaching. Halo-halong emosyon ang nadarama ko. Una excited ako dahil gagaraduate na ako ng high school. Pangalawa nalulungkot din akoo dahil hindi ko na siya makikita. sa tuwing naaalala ko yung mga kagagahan at kagagohang ginawa namin ay napapangiti na lang ako.

Fourth grading exam namin , nahuli siyang magtake ng exam sa TLE, tamad kasing magpaclearance. ako pa nga ang sumagot ng exam niya sa TLE. he got 49/50 samantalang ako 47/50. Ang tanga ko talaga ako ano? kesa naman bumagsak siya.. Mas maskit yun!

Graduation day namin, mas lalong bumigat ang pakiramdam ko. This will be the last day na makikita ko siya.

pagkatapos ng araw na to kakalimutan ko na siya. Siguro mas mabuti na din ang ganito ng hindi ako umaasa sa wala.. Masasaktan lang ako..

Natapos na ang program. Picture dito, Picture doon kasama ang mga kaibigan ko..

''Nasaan na kaya siya?'' tanong ko sa sarili ko at sa awa ng Diyos ay nakita ko siya, kaya agad ko siyang nilapitan.

''CONGRAT! GRADUATE NA TAYO!'' sabi ko sabay lahad ng kamay ko with a smile.

Nung una ay tiningnan niya lang ako at di naglaon ay inabot na rin niya yung kamay ko para magshake hands..

""CONGRATS DIN!'' sabi niya sabay ngiti.

''Sige una na ako Kurt! bye!'' paalam ko sa kanya.

Tiningnan niya lang ako, paano ko nalamang tinitingnan niya ako? Feeling ko. Abot tenga yun ngiti ko dahil nahawakan ko yung kamay niya.

After that day wala na akong balita sa kanya, hindi na rin kami nagkita. Isa na lang siyang parte ng nakaraan ko. at dahil sa kanya napag-isip kong malaki din ang naitulong niya sa akin, dahil naging isa siya sa mga inspirasyon ko.

At ngayong College na ako? gusto ko ng magbago! babaguhin ko na ang laman ng puso ko at sana ay gabayan ako ng Diyos doon.