Gökyüzünü Süsleyen Yıldızlar

1. Bölüm

Bugün annem ve babamın ölümlerinin 7.yılı ben 10 yaşındayken trafik kazasında kaybettim onları. Kaza olduğunda bende arabadaydım. Herkes o kazayı ufak bir kaç çizikle atlatmamı mucize olarak görüyor.. Her neyse ben Mina. 17 yaşındayım ve 7 yıldır bu lanet yerde bir başıma yaşıyorum. Annem ve babamı trafik kazasında kaybettikten sonra hiçbir akrabamın beni kabul etmemesi nedeniyle bir yetimhaneye yerleştirildim. Buraya getirildiğim gün benimle dalga geçen bir kaç çocuk olmuştu. Onlar benimle dalga geçerken benim yaşlarım da uzun kumral saçlı, ela gözlü bir kız gelip benimle dalga geçen çocuklara bağırıp kovmuştu onları başımdan. Sonra elini bana doğru uzatıp "Meraba, ben Ceren." deyip yanağında ki gamzesini göstererek gülümsemişti. Bende ürkek bir şekilde elimi ona doğru uzatıp "Meraba, Mina ben." demiştim. O günden sonra ailem, arkadaşım, hayatta değer verdiğim, kaybetmekten korktuğum tek kişi olmuştu Ceren.. Bu gecede yanımdaydı 7 yıldır olduğu gibi. Her yıl annem ve babamın ölüm yıldönümlerin de olduğu gibi bu gecede yetimhanenin arkasında ki parkta çimlere uzanıp yıldızları izledik. 10 yıl öncesini düşündüm. Dedem öldükten bir kaç gün sonra annemle konuştuklarımız geldi aklıma...

Anne" dedim. Yanımda çimlere uzanmış olan anneme doğru dönerek.
- Efendim meleğim
- Öldüğümüz de yıldız mı oluruz ? Babam dedem öldüğünde "Deden artık bir yıldız oldu. Onu her gece görebilirsin." demişti. Biz de mi Öldüğümüz de birer yıldız olucaz ?
- Evet meleğim. Bir gün hepimiz birer yıldız olup gökyüzünü süsleyeceğiz..

Annem, babam, dedem neredeyse bütün ailem yıldız olup gökyüzünü süslemişlerdi. Ve ben her gece yatmadan önce onları görebiliyordum. Bazı geceler yetimhanenin arkasında ki parka gidip gökyüzüne doğru "Sizi çok özledim" diye bağırıyordum.. Beni düşüncelerimden uyandıran Ceren'in sesi oldu.

Ceren : Mina, odaya dönmeliyiz artık. Saat geç oldu.
Ben : Sen git. Ben gelirim birazdan.
Ceren : Tamam ama geç kalma sakın.
Ben : Tamam.

Ceren gittikten sonra biraz daha seyrettim gökyüzünü. Odaya dönmem gerekiyordu. Ayağa kalktım kollarımı iki yanıma doğru açıp kafamı havaya kaldırdım ve "Sizi çok seviyorum" diye bağirdim. Arkamı dönüp yavaşça yürümeye başlamıştım ki arkamdan gelen seslerle daha hızlı yürümeye başladım..