A Game Called Love

AGCL #1 wierd?

Trista.

"Omy god! Here goes your enemy." Sabi jen na parang nang aasar pa. Leche. Kunot noo kong tiningnan yung sinasabi nya. And yes, she's right. Here goes my one and only enemy. Tss.

'what in the world is he doing here? argh!' i whisphered. Geez. His getting to my nerves.

Were at the grade 10 canteen. Yes i'm just 16 years young turning 17. High school palang ako. I'm Trista Kim i forgot to say. Sya? Grade 11 na yan. And guess what? Lahat nang grade dito may kanya kanyang canteen. So what the hell is he doing in grade 10 canteen? Na nanadya ba talaga sya? Aish!

"Mukhang na nanadya trist ah. Sapakin mo ulit." Natatawang sabi ni jen. Nakaupo sa medyo malapit samin three tables away ganon. Napangisi naman ako. Gumawa lang sya ulit nang eksena hindi lang sapak ang aabutin nya sakin.

"Subukan lang nya gumawa ulit nang eksena. Hindi lang yan ang aabutin nya." Nakangisi kong sabi sabay subo nang fries. Sa hindi sinasadyang pag kakataon napatingin ako sakanya na seryosong nakatingin- oh! Scratch that. Naka titig sakin. Tss. Alam ko na tong palabas nya.

"Titigan na naman?" Naiinip na sabi ni jen. Hindi ko sya pinansin at nakilagtitigan lang kay dean. You know him? Sya lang naman ang kaisa isa kong kaaway. Since i don't know. Basta! Mainit ang dugo ko sakanya. Just remember his name Dean De Castro. Stupid man.

Ilang minuto pa at nag bell na, iniwas na nya ang tingin nya atsaka tumayo na silang mag barkada at lumabas nang canteen. Okey? What was that? Bakit walang nangyari? Anong nangyayari?

"Omy god girl! First time to ah. Walang away? Walang eksena? Ahay! Di ako sanay." Di makapaniwalang sabi ni jen. Kahit ako. Hindi ako makapaniwala. Parang may nag bago. At hindi ko alam kung ano.

"Kahit ako jen. Nakakapanibago. Hindi manlang nya ako inaway or binigyan nang eksena." Nag uusap kami habang nag lalakad papuntang room. Wala naman akong naririnig na chismis samin, e pano walang eksenang naganap. Pero.. aish! Nakakapanibago talaga.

"Nakakag taka girl. Hindi nag bangayan si trista at dean."

"Oo nga eh. Kanina sa canteen, yung nakakamatay yung titig nila. Namatay na sila pareho."

"Ay. Talaga? Pero alam mo. Bagay pa naman sila. Sana laging ganito."

"Hay nako! Malayo kaya. E lagi ba namang nag babangayan yung dalawang yun, kahit kaya teacher naiintriga na sakanila kasi lagi silang ganun."

"Nuka ba girl. Di ka ba naniniwala sa kasabihang the more you hate the more you love?"

"Ewan ko. Girl tara na! Late na pala tayo."

"Ah sige. Tara na nga."

Rinig kong pag uusap nung dalawang babae. Ganon ba ka big deal ang hindi namin pag babangayan? At lahat sila affected? Hay!

Buong klase sa umaga bangag ako. Di ako ganong nakinig sa teacher ko. Wala e. Di ako makamove on sa nangyari kanina. Pakiramdam ko parang may mali eh, may nagbago. At sya yun. Ewan. Hay.

"Gurl! Tara eat na tayo lunch." yaya sakin ni jen. Tumango muna ako bago sagutin.

"Mauna ka na. Susunod ako." Sabi ko.

"Okie dokie. Ingat ka." Sabi naman nya atsaka lumabas na. Pupunta ako sa locker ko e.

naligpit muna ako nang gamit pagkatapos lumabas na. Pag labas ko ang daming mga estudyante. Syempre lunch break e. Bobo talaga. Aish!

Pag dating ko naman sa locker ko kaagad ko syang binuksan dahil ang bigat nang bag ko. Hay! Pag bukas ko...

O.O

Letter? Huh? Kanino naman kaya galing to?

Binuksan ko yung letter atsaka sya binasa.

'Your the girl i like.. please. Let me like you from affar.' -Mr. DC

Yan. Yan yung nakasulat. I don't get it. Mr. DC? sino yun? And he likes me? Tss. I don't have time for this.

Pinasok ko nalang ulit sa locker ko yung sulat atsaka sinara na. Pag kasara ko naman may isang lalaking nag lakad nang mabilis pababa nang hagdan. Sya siguro yung nag lagay. Tss.

bumaba na ako at tumungo sa canteen. Wala naman ingay gano yung mga nag uusap lang. Nakakapanibago lang dapata ngayon kami na laman nang news report sa school e. Siguro magiging laman din kami nya dahil sa ganito naming sitwasyon.-_-

"Pst." Napalingon naman ako dun sa pumaswit sakin. Napakunot ang noo ko. Ano naman kayang kailangan nitong isang to. Tss.

"Ano?" May pakairita sa boses ko. Umupo ako sa harapan nya atsaka nag halukipkip na nakakunot noo.

"Bat ang tahimik nyong dalawa?" Walang emosyon nyang sabi. Hay! Ano pa bang bago? E isang Ice montellier yang kaharap mo. E mas malamig pa yata to sa yelo.

"Tss. Ewan." Kibit balikat kong sabi. Narinig ko naman syang ngumisi. Teka! Sya tumawa? Talaga?

"Nakakapanibago lang. Dapat ngayon kayo na ang laman ng bulletin board at news report sa school ah. So weird huh." Sabi nya na naka half smile. Naka smirk ganon. Ang gwapo pala talaga nya. Lalo na kapag nakangiti >.<

"Oo nga. Really weird." Pag kasabi ko natahimik nalang din kaming dalawa. Kumakain sya ako naman nakadukdok. Inaantok ako na nagugutom kaso tinatamad naman akong umorder. Aish!

"Oh." Napaangat naman ako nang ulo at tiningnan sya sa mukha pag katapos sa inaabot nyang sandwitch?

"Para san yan?" Matamlay ko tanong.

"Hindi yan para san. Para kaynino yan. At sayo yan." Poker face nyang sabi. Tss. Namilosopo pa.

"Oo na. Pero bakit?" Okey sige. ako na makulit.

"pwede ba? Don't make it big deal. Busog na ako kaya sayo na yan, at isa pa mukhang gutom ka na. Tss. Why am i explaining it to you anyway? Just eat i'll go ahead." walang emosyon nyang sabi. Sus! Tss. Tumayo na sya at nag ayos na. Pinigilan ko naman nung papaalis na.

"Salamat." Sabi at tumango lang sya atsaka nag lakad na papalayo. Mabait din naman pala sya eh.

Tiningnan ko yung sandwitch na binigay nya, may sulat?

'Eat this seetie, ayokong nakikita kang gutom. Sorry pinabigay ko lang sakanya. Nahihiya kasi ako. Btw ako gumawa nyan. Sana magustuhan mo.'-Mr. DC.

Okey enough! Naguguluhan na talaga ako! What in the world is happening?!

Sobrang weird. Walang gulong naganap, walang away, walanh bangayan! Ni pansinan wala. Aish! Nakakapanibago. Ang weird lang.

Really fvcking weird.

**__**__**__**

Vote!

-ave.