anlat derdini bende öldüm sende kim bilir benim derdimi sen kedi derdinin içinde boğulmuşsun bende Derdimin altında ezildim bi çocuk gibiyim çaresiz aklıma gelenleri yazdım derdimi aşkımı seni onu herkezi şansımız yoki gidelim buradan ama gelecektir gün ve giricez beklenen toprağa ve çektim derdimi sende derdini bitir ama gelme yanına ne olur bu rap dediğin neki bir müzüğün ustüne gidilmiş sesler degil sen anlayamsaın beni bende senin dinledigin şeyi bir şeyim yok beni böyle kabülen moruk çünkü eryada geç gelicem yanına belki bir tıranvayla belkide kaderimla ama elimde değil ben denönce yazan var kaderimi istemdimki çenet hürisi vermiş bana seni allah hım
ne yazıkki seni mi benimki ikimizde varız senimi kendimimi öldürüm ama yaşamak herkesin haki insanca insanın nerdesin bilmem bir selam bie fet eder bu gönlü gönül kalemim mürekkebi biti
bana hayırlı bir haber veren dostum yok kimin borcu varsa peşime düşmüş aynı suya muhtas lar gibi karanlıkta kaldım sanki umutlarım soldu solan çiçekler gibi yoksa sebebim gibi
hayallerimle kalan gün sanki dündü
dün gibisin dünde kalmışsın geride aynı yalanlar gibi
suskunum çünkü konuş madan yaşamak isterdim
yapamadım gidenlerin arkasından ağladım
geçer gider gönlüm düştüm en asag
yaşayamadım burada bekliyemedim burada
ben bunu yazıyom belki içimi dökmek için döktükce bitmez çünkü bitmez
bir amacım yok sadece ölmeyi bekliyom her hasta gibi ben bu merdiveni cıkamam
gücüm kalmadı yaşlılık gibi elime verdiler bu mikrofonu yap dediler rap ını yapamadım düşünüm
yaşadıklarımı amacım yok yoki gidemem bu yolda kayıp olurum gözlerinde
bana ışık tut kardeş benim ışığın söndü yolumu aydınlat karanlık cöktü üstüme tak bir kep ol bizim gibi olduğunu sanma ben bu yolda gittikçe öğrendim yapmayı yo biyatım dörtlük lerim
yazmayı öğrenmiş bir çocuk gibiyim öğrendikçe bildiklerimizide unuttuk kim bilir yaşamak için öğrendik yürümeyi ne olur yapma bunu bana arkamdan konuşanlar gibi
hayallerimle kalan gün sanki dündü
dün gibisin dünde kalmışsın geride aynı yalanlar gibi
suskunum çünkü konuş madan yaşamak isterdim
yapamadım gidenlerin arkasından ağladım
geçer gider gönlüm düştüm en asag
yaşayamadım burada bekliyemedim burada
her mahalde patlar bir bomba kaç can giti bu vatan için şimdi kaldır bayrağı dalgalansın
gök yüzünde nerelisin nerden geldin bilmiyorum unuttum bir kahbenin hatrı bin yıl
kimsenin hatrı yo üstünde ayaklarında yoksa derman nasıl yürüyeyim söyle bana kardeş
nefesler bile sayılı seninde benimde ağlama benim için deymez ben buyum bu olduğum için
değişmemide beklem beklentilere yanıt verme çünkü davranışlarım bile fevli
yayınlar kayıp olur gider avuclarımızın içinde sanyeler hızlandı kalbim bitikbir pil gibi
görmek istemeyen gözler gibi susmak istiyorum konuşmadan yaşamak
büyükçe ne olucan ? sadece bu olmak için oluce sevdiklerimizin peşinden ağlarız ben ağlamam diyenlerde gördü bü gönül kalemim artık kimseyi takmasada elle hiç tutulmaz
