Fall inLove Again

Chapter:5

Di ko napigilan parang gusto kong sumigaw sa sobrang inis ko sa sarili ko.

"ah best ano bang nangyayare sayo.?" si nathan na nagaalala padin.

"Sorry best CR lang ako." dahilan ko kay nathan.
pero pupunta talaga akong Rooftop
gusto ko lang sumigaw naiinis ako sa sarili ko.

"aa ok!" si nathan. na wala nang magawa kundi umoo

Habang tumatakbo ako papuntang Rooftop di ko na maiwasang di humagulgul.
wala narin akong pake kung sino man yung mga nabubunggo ko

Nararamdaman ko nanaman yung saket.!

ROOFTOP

"Haaaaaaaaaaaaa.! BAKIT.?! BAKIT SAKIN PA NANGYARE TO.?!" Sigaw ko ng makarating ako ng rooftop.

" JOSH! SABI MO MAHAL MOKO?! SABI MO DI MOKO IIWAN?! PERO ANO TO?!" Hagulgul kong sigaw.

Wala namang makakarinig dito bukod sa nasa 6 floor ako nasa rooftop pako open place to kaya wala talagang makakarinig.
wala rin gaanong pumupunta dito.

JAKE'S POV.

Hi I'm Jake Narrow 2o yrs old.
First day of school.
andito ako ngayun sa boys locker.
nang may mapansin akong lalakeng tumatakbo at ang mas nakaagaw ng pansin ko yung babaeng nabangga nya na halatang wala sa sarili.
nagmamadali siguro to.

Di ko na napigilan nilapitan ko yung babae at tinulungan tong damputin lahat ng gamit na nahulog kanina.

Dadamputin kona sana ng nagsalita sya.

"Wag mong dadamputin yan!" malamig nyang sabi.

"miss. tinitulungan lang kita!" dinampot ko ulit yung mga natira pa.

"WAG MO SABING DAMPUTIN YAN EH!" sigaw nyang sabi na nakaagaw ng atensyon ng ibang istudyante.

arrrg. talaga naman oh tinutulungan na nga eh.
Tumingala ako sa babaeng kaharap ko.
Medyo nagulat ako pero di ko pinahalata. sya yung nakita ko sa mall dati na halos patayin na nya sa titig yung mga sales lady na nakatitig sa boyfriend nya yata yun.

tumayo nako at inayos ng bahagya yung cup ko.
Inabot ko na din yung gamit nya na nahulog kanina.

"miss gamit mo.!" nakatulala padin sya di nya siguro narinig.

"Miss. eto na yung gamit mo!" ulit ko at mukang natauhan naman na sya kinuha nya yung gamit nya .

"Salamat" tinalikuran na nya ako at tumakbo papuntang locker room.

"walang ano man." pahabol ko at mukang di na nya narinig

Balita ko wala pang mga prof. ngayun nag karoon daw kasi ng emergency meeting.
kaya ok lang kahit malate ako.

pumunta nako ng room.
nakita ko ulit dun yung babae kanina na tinulungan ko.
ngumiti ako sa kanya pero nag smirk lang sya.
tsss mga babae talaga may red tide ata to eh.

Umupo nako saglet pero lumabas din agad nababagot ako sa room.
pupunta nalang muna akong garden tutal andun naman yung mga barkada ko.

Habang papunta akong garden may babaeng tumatakbo papalapit saken at nabunggo pako.
Tiningnan ko sya.
sya yung babae kanina.
ilang beses ko pa ba to makikita ng di inaasahan.?
Teka umiiyak ba sya.?
Umiiyak nga sya.

sinundan ko sya papunta syang rooftop.!
kaya pumunta nadin ako dun.!

"JOSH! SABI MO MAHAL MOKO?! SABI MO DI MOKO IIWAN?! PERO ANO TO?!" Sigaw nya. yung josh siguro na tinutukoy nya yung kasama nya sa mall nung nakita ko sya.

kinuha ko yung panyo na nasa bulsa ko. at nilapitan sya.

KATE'S POV.

Mula sa likuran ko may nag abot saken ng panyo.
kulay pink.!
pero panlalake yung kamay.
bakla ba to.?!
hindi ko pinansin kungsino man yun.
pinunasan ko yung luha ko gamit yung palad ko.
baka kung ano pang isipin neto.

"Hindi bagay sa babae na umiiyak. kaya tanggapin mona to!" sabi nya habang lumilipat sya sa tabi ko.
tiningnan ko sya nagulat ako sya yung lalakeng tumulong saken kanina at classmate ko din ngayun.

"*sniff* hi-hindi ako tumatang *sniff* gap ng ano mang gamit *sniff* sa taong di ko kilala" humihikbi kong sabi sya kanya habang nakatingin sa kawalan.

"Ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak!" sagot nya.

"ayaw mo pala edi wag moko tingnan." pilosopo kong sagot.

"Pero di ko mapigilan eh." this time humarap na sya saken at tinitigan ako.
nakita ko din sa mga mata nya ang pagka sincere sa ginagawa nya.
nakikita ko din na may lungkot din syang nararamdaman.

kinuha nya yung palad ko at inilagay doon ang pink na panyo.

"Gamitin mo yan. hindi man yan ang makakatanggal ng sakit na nararamdaman mo. Pero yan ang makakatulong sayo para punasan kung ano man ang sakit na lumalabas jan sa mata mo." mahaba nyang paliwanag.
at tuluyan na syang tumalikod at lumakad paalis ng rooftop.!

tinitigan ko ang panyong hawak ko.
may naka burda doon at hindi pangalan kundi sentence na nag pangiti saken.

"Wag ka nang umiyak." binasa ko kung anu mang nakasulat doon.
ang corny pero kahit papano nakalimutan ko ang saken na ilang linggo ko nang kinikimkim.

Pinunas ko eto sa mga luha na kanina pa pumapatak sa mga pisngi ko.
at ibinulsa eto.

bumalik nako ng room.
at sinalubong ako ni nathan.

"Kamusta ka best? ano ba kasing nangyare." hindi ko pinansin si nathan napatingin ako sa pinakalikod na upuan at andun yung lalakeng nag bigay saken ng panyo.
nginitian nya ulit ako.

binalik ko yung tingin ko kay nathan at.
nakita ko nanaman ang pag aalala nya.

"wala yun best!" pinaupo kuna sya.
" ok lang ako wag ka nang mag alala." dugtong ko.
muka namang napanatag na sya.

NATHAN'S POV.

minsan nakakatampo natong si kate hindi nya saken kayang sabihin na may problema sya.

Pero kahit di nya naman sabihin nakikita at nararamdaman ko yun.

KATE'S POV.

DISMISSAL TIME.

"Ah best mauna kana sa sasakyan. hintayin moko dun." nakangiti kong sabi sa kanya.

"baket ba san ka nanaman pupunta.?" inis nyang sabi.

" sige na bhest may kukunin lang ako sa locker ko." naka pout kong sabi sa kanya.

" Wag moko dinadaan sa pagpapacute mo aa. may kasalanan ka pa saken." sya.

"best sige na saglet lang to."

"ok sige. wala talagang makakatalo sa kakulitan mo. bilisan mo lang ah." si nathan.

"oom. promise." bineso ko sya tapos tumakbo na papuntang locker .

nakita ko dun si wag kanang umiyak.
di ko alam pangalan nya kaya yan nalang muna pangalan nya para saken.

tinawag ko sya."Pssst! Wag ka nang umiyak!"
Tiningnan ko yung paligid ko at lahat sila naka tingin saken.
hinahanap din nila kung sinong umiiyak.
tssss. mga tsismosa.!

Nkatingin nadin pala saken si wag ka nang umiyak.
at nakangiti saken.
tsss alam ko namang alam nya na sya yung tinatawag ako.
sya lang naman yata ang may panyong ganun bukod sa kulay pink may naburda pa dito.
Kinuha ko sa bulsa ko yung panyo na kanina nyang binigay saken.

Nilapitan ko sya .
nung makalapit nako sa kanya.

"Oh salamat!" nahihiya kong inabot sa kanya yung panyo.
Tinitigan nya naman to. ng nakangite.

"Tsaka muna saken isaule yan pag nalabhan muna kadiri eh.! tsaka hindi 'wag kanang umiyak' ang pangalan ko." huh ang kapal neto.

"tsss. ok.!" tumakbo nako paalis. baka iniwan nako ni nathan.

"Jake.!" Pahabol nyang sigaw alam kong sya yung sumigaw at baka yun yung pangalan nya.