Bir yol çizdiğinde insan o haritada tabiii mevsimler değişir önemli olan o mevsimlerde hesaba katmak gerek yoksa mevsimler haritada sende yoksun sende bitmişsindir çünkü kayboldun sen yoksun ki sen birilerini inkar ettin gönülden şükrü düşürdün rabbi bilmedin o yolda o haritaya baktığında oysa el vedudu hatırlamak lazımdı sen o haritada rabbi görebiliyorsun o uzun yolda rabbi bağlı kalacak yolları mı çizdin önce kendine bunu hesabını yaptır yoksa Rabin sana ne yol ne harita ne hayallerin hepsi hepsinide boşa çıkarır yoktur ve de çöptür çünkü yolda kaybolacaksın o yolda kaybolmak tüm hayallerinin sonunda yıkılmak tan korkmalı insan yine korktuğunda da rabbi bilmeli huzura kavuşmalı ilk işi el nur olmalı ilk aşkı yine er rahman olmalı çünkü onsuz yol boştur bomboş işe yaramaz Rabsiz olan yollar yarıda kalırdı tıpkı kurumuş ağaçların görünümü gibide insanı olmanın muştusunu da kaybeder insan ve işe yaramaz bir hal sahibi olmayan beşer haline gelir.
