Τα έβλεπε ολαα πολύ προσεχτικά. Καθε κινήσει που εκανα του εξηγούσα και το γιατί.Οταν τελειωσα με κοιταξε με ενα χαμογελο μέχρι τα αυτια.
-Δεν ηξερα πως γίνεται ετσι.Εσυ απο που ξερεις απο αυτα;
Του εξηγησα την ωρα που σκουπιζα τα χερια μου.Μου χαμογέλασε και μετα έσβησε το χαμογελο του απότομα.Γυρισα και αντίκρισα εναν ψηλό μελαχρινό άντρα.Φορουσε ενα ασπρο πουκάμισο το οποιο καλοσχηματιζε τους κοιλιακους του. Ειχε ενα πολύ πυκνό μούσι και σκουρα καφε ματια.Ηταν αρκετα όμορφος αλλα για καποιο λογο ηταν νευριασμενος ειχε σμίξει τα φρύδια του και τα χερια του τα εχε στης τσέπες του μαυρου παντελονιού του
-Πέτρο τι κανει αυτη εδω η κοπέλα μεσα στο μπαρ..ρωτησε θυμωμένα. .χμμ οστε πετρο τον λένε,ξεχάστηκαμε και να συστήθουμε.Αρα αυτος εδω ο τύπος μπροστά μου θα ειναι το αφεντικό.
Γυρισα να κοιταξω τον Πετρο αλλα η βαρια φωνή του παλι έφτασε μέχρι τα αυτιά μου
-Λοιπον..Πετρο περιμένεις να ερθει ο Στέφανος και έρχεσαι πανω στο γραφείο μου και εσυ κοπελιά ελα μαζι μου μεχρι να έρθει ο Πέτρος
-Γεωργία με λενε και οχι κοπελιά.Γυρισα να κοιταξω τον Πέτρο και αυτος μου ειπε να τον ακολουθοησω.
Εντάξει θα τον ακουσω αν και δεν τον ξέρω καλά . Μόλις γύρισα δεν τον βρήκα πισω μου άρχισα να τον ψαχνω.Μα καλα που στο καλο ειναι;Έξυπνος λες και ξερω τωρα εγω που ειναι το γραφείο του-.-
Ο Πέτρος απο την αλλη μεσα απο το μπαρ με χειρονομίες μου έδειχνε προς τα που να παω..
Ααα αυτα τα σκαλια δείχνει.του χαμογελασα και ανέβηκα πανω.
Έφτασα επιτέλους πάνω,και ακριβώς μπροστα μου ηταν μια μαύρη πόρτα όπου απο δίπλα στεκόταν ενας μεγαλόσωμος άντρας. Ηταν σοβαρός.Φορουσε ενα μαύρο κουστούμι και γυαλιά. Πολυ ηλιο εχει εδω μεσα φιλε μου;
Τέλος πάντων μου ανοιξε ο ίδιος την πορτα και μπηκα μεσα.
Μπαίνοντας μεσα στο σκοτεινό γραφειο ειδα τον τυπο να στέκεται μπροστα απο τεράστια γυαλιά που μπορουσες να δεις τι γίνεται μεσα στο κλαμπ..Αχαμμ να απο εδω μας είδε!!
Γυρισε και κρατουσε ένα ποτήρι ουισκι στα χέριαμε ,οπου με κοιταξε με ενα πολύ σοβαρός ύφος. Να χαμογελάσει λιγο βρε παιδι μου δεν μπορεί,με τρομάζει..τστστσ ο χώρο δεν ειχε και πολύ φως,ολο και όλο εμπαινε μεσα ο φωτισμός απο τα φωτα του κλαμπ.Οι τείχη ηταν μαύρη και ειχε ελάχιστο ασπρο χρωμα.Σε ενα απο τους μαυρους τείχους ειχε εναν γωνιακό μεγαλο καναπε που καταλάβαινετε πως κάποιες φορες κοιμάται εδω.Στην μεση του χώρου ειχε ενα σκουρο καφε γραφείο οπου ηταν σηγυρισμένο
Άκουσα να βήχει επίτηδες
-Γκχμ,γκχμ θα μου απαντήσεις;είπε κάπως ενοχλημένα
-Ε τι είπατε;δεν σας ακουσα..βρήκα μια δικαιολογία
-Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνω αλλα βλέπω μια λογική κοπέλα μπροστα μου σε παρακαλώ απαντα μου και μην μου παίζει την χαζη δεν σου παει
-.-""Σοβαρά τωρα αφου δεν τον άκουσα. ΕΛΕΟΣ ξανα πες το θα πέσει ο κωλος σου;
-Μα δεν σας άκουσα. Δύσκολο να μου το ξανα πειτε;
Αφησε το ποτήρι του στο γραφείο και πηρε μια βαθιά ανάσα.
Ο τύπος εχει πολλα νευρα.Να του δάνεισω λιγο απο τα φάρμακα μου;
-Τι-Εκανες-Μεσα-Στην-Μπαρα;
Σταύρωσε τα χερια του
-Μπηκα να τον βοηθήσω γιατί δεν κατάφερνε το ποτο
-Ο πετρος;να μην καταφέρνει να κανει το ποτο;Ο πετρος;χαμογελασε..
-Άνθρωπος ειναι και λογικο ειναι να μην γνωρίζει να κανει κατι!
Με πλησίαζε αργα και ειχε στο προσωπο του ενα πονηρο χαμόγελό ενώ κοίταζε τα ματια μου.Με τραβήξετε και ειπε..
-Κοιτα εκει κάτω βλέπεις εκεινο το παιδι(τον πετρο δειχνει)ειναι ο καλύτερος μπάρμαν σε αυτήν την περιοχή.Λες να χρειάζεται βοήθεια;Μου φωναξε
-Πςςςςς μην μου φωναζεις μενα και ναι για να μπήκα μεσα και τον βοηθησα λογικό να χρειάστηκε καποια βοήθεια.Θεε μου τι ΤΕΡΑΣ λες και τι εκανα
Με επιασε απο τον καρπο λέγοντας μου
-Κοιτα Γωγω δεν μου αρέσει ο τροπος που μου απαντάς.Ο τσαμπουκας αλλου..εδω κουμαντο κανω εγω και μεχρι τωρα ο πετρος τα κατάφερνε..
Αφησε αποτομα τον καρπο μου και απομακρυνθείκε..θα σε στρώσω εγω που θα πας.
-Θελω να δουλεψω εδω μαζι του..πισω απο την μπαρα
-Δεν θα αντέξεις ουτε 1 βδομάδα
-Αυτο θα το δουμε ΤΕΡΑΣ..το τερας του το τόνισα
-Πως με είπες;μου ειπε και άρχισε να με πλησιάζει. Εφτασε αρκετα κοντά μου.Αυριο η ωρα 8 να εισαι στο μπαρ
Γυρισα ανοίγοντας την πόρτα και άφησα να βγει η τελευταία μου λέξεις πριν φυγω
-Τερας!.......
