Gözlerimin önünde geçip gittiğinden mi yandı içim yoksa geçip giderken bile bakmadığından mı bilemedim.
Dilim lal, kulağım sağır oldu.
Gözlerimin kahvesinden silinince ayak izlerin, hüzün çöktü baharıma.
Mavim tüm ihtisamıyla terk etti gökyüzümü...
Beni bilmiyordu ona olan duygularımı bilmiyordu. Yalnızca Rabbime anlatıyordum herseyi.
Hayırlısı için dua ediyor ama hayırlı olup olmadığını bilmeden istiyordum onu. Yanlış yapıyordum biliyorum ama ne yapayım istiyor insan.
Gizlice bilinmeden sevebilmeyi yaratan Rabbime şükürler olsun.
Unutmayın zaten imtihan dolu bu dünya insanlar öyle şeylerle sınanıyorlarki nasıl dayaniyorlar diyorum çoğu kez. Kullarına taşıyamacağı yükü yüklemiyor Rabbim.
Derdi dermanıyla, acıyı sabırla birlikte veriyor ya dayanıyor insan.
Sevdasını hayasıyla koruyanlardan eylesin bizi Rabbim.
Kun Fe Yekûn...
Ol der ve olur...
Onun ol demesiyle gerçekleşecek mucizeler.
O yüzden bolca dua vakti şimdi.
Lâ Tahzen!
İnnAllahe Meana...
Üzülme!
Allah bizimle beraberdir.
Yalnız değiliz o bize bizden yakın o bizi bizden iyi biliyor.
Bunları neden anlattın diyorsunuz ya şimdi...
Amacım size gerçek ve en sevgiliyi hatırlatmaktı.
Bu satırlarımın tüm gayesi yalnız olmadığımızı hatırlatmaktı sizlere.
Ama eğer bir gün yine yalnız olduğunuzu hissederseniz Şah damarınıza dokunun derim ben.
İşte o zaman hissedersiniz gerçek huzuru.
Eyvallah der yolunuza devam edersiniz.
Allah'a emanet olun...
