ms. nerd meets mr. badboy (aldub story)

Part 6: uninvited mistake

A/N: New update guys ! Love you all THANKS :*

/flashback/
"I really want to go home, i really miss my mom, at miss na rin niya ako ramdam ko yon" i said

"Alam ko yon. Kaya nga uuwi na tayo bukas diba, para magkasama na ulit kayo ng mommy mo"

"And promise me that you will take care of me. Please"

"I promise."

"Thank you, i love you"

"Mahal na mahal din kita maine"

/end of flashback/

Sa haba ng pila doon sa airport halos dalawang oras din kaming nanatili doon kaya ginabi kami ng uwi sa bahay.

*

As for now. Kakadating lang namin At as usual dramahan kase namiss namin ni mommy ang isa't isa.
Kanina lang galing kami sa coffee shop at nilibre ako ni alden ng frappe. Biglang natigilan sya at tumingin sa isang babae. At the same time nakatingin din sa kanya yung girl. That girl's face is not familiar. Nagpaalam ako kay alden that i will go to the restroom first and he just nodded. Hindi ko na inalala pa kung kakilala niya yung babaeng iyon basta ang alam ko. Mahal ko sya at hindi niya dapat agawin sakin ang taong mahal ko.

*

I'll take 30 mins. Before i came out of the restroom. Pero hindi ko alam na masisindak ako sa sunod kong nakita.

Yakap-yakap ni alden yung babaeng kanina pa siya tinitingnan. Gulat na gulat ako ng makita kong masaya sya sa piling nung babae. Sa halip ay hindi ko naman sya kilala.

"Alden?, what's the meaning of this?" I asked.

"Uhm maine, this is Trixie Lim, she's my childhood bestfriend. Nagkalayo kami since nasa grade school kaya ganto ko na lang sya namiss. It's been 20 years and hindi ko alam na dito lang pala kami magkikita" sabi niya habang nakatingin dun sa Trixie.

"Ahh kaya pala ganun mo na lang sya yakapin ng mahigpit". Then i offer my hands to Trixie and agad naman niya yung tinanggap."Hi Trixie, i'm Maine Mendoza His Girlfriend" idiniin ko talaga yung salitang girlfriend!

"Uhm I'm glad to meet you Maine"

'Tss painosente, nakakaloka'. Sabi ko sa isip ko.

"Uhm. Babe pwede ba syang mag join satin?"

"Uhh. I have to go pa eh. Siguro next time na lang babe" sagot ko naman habang nakatingin sa akin si Trixie.

"Ok, bye Trixie See you " pagpapaalam sa kanya ni alden.

"Sige, bye ingat ka" sagot naman niya

'Grabe sya! Talagang ingat ka! Hindi man lang sinabing 'ingat kayo.'

"Ok Trixie good bye" pagsagot ko naman sa kanya.

*

Trixie's POV
"I miss alden so much, Oo childhood bestfriends kami pero hindi ko sinasabi sa kanya na more than a bestfriend ang turing ko sa kanya. Aaminin ko. May feelings din ako para sa kanya, kaya nga nagulat na lang ako ng yakapin niya ako kanina, at ganun din ang ginawa ko dahil miss na miss ko na talaga sya, pero ngayong nag kita kami malalaman ko na may girlfriend na pala sya at maganda pa mukhang mayaman din, eh samantalang ako talo na ko non. Samantalang ako andito tinitingnan sila pinagmamasdan hanggang sa makalabas sila ng shop"

*

Maine's POV

"Babe, nabusog ka ba kanina? Kung hindi pa kakain pa tayo, may gusto ka pa bang bilhin? Ibibili kita, san mo pa ba gustong pumunta? Pupuntahan natin? Hey! I'm talking to you. What's your problem? Can you please listen?"

Buong biyahe, hindi ko pinapansin si alden sa dinami-dami ng tinatanong niya saken.

"Deretsyuhin mo nga ako, galit ka ba saken?" Tanong niya na galit na galit na. Inirapan ko lamang siya at sinamaan ang tingin sa daan.

"Tinatanong kita anu b--"

"Eyes on the road! Stop talking to me, pag usapan natin to mamaya! Wag ngayon." Pagputol ko sa kanya.

"Alam mo kase kung may problema ka saken, sabihin mo na agad ng matapos na to!" Sigaw niya.

"Sabi ko sayo tumingin ka muna s---, aaaaahhhhhh!!!" Sigaw ko ng makita kong may isang truck na humaharang sa dadaanan namin. Habang taranta namang iniliko ni alden ang manibela at napagtanto niya na wala pala kaming preno. Iniliko niya ang sasakyan at bumangga kami sa isang malaking puno ng mangga.

"Alam mo maine, dapat nag iingat ka palage eh. Ayan tuloy nadapa ka pa"

"Eh malay ko ba na don mo pala nilagay yung bato?" Sabi ko habang umiiyak.

"Ok sige na tahan ka na andito lang ako"

Paulit ulit na bumabalik sa isipan ko ang mga ala-alang iyan nong nasa japan kami. Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayon naaksidente kami.

--

Napamulat ako ng aking mata ng maramdaman kong nakahiga ako sa isang malambot na kama, madaming mga kung ano ang nakakabit sa aking katawan. Muli kong ipinikit ang aking mga mata. May narinig akong tinig na sobrang pamilyar sa akin. "Maine, i'm so sorry hindi kita naalagaang mabuti, hindi ko na alam ang gagawin ko kapag nawala ka pa, ikaw na lang ang tangin yaman na hindi ko kayang iwanan" si mama pala. Narinig ko ding lumakas ang pag iyak niya ng narinig kong kausap niya ang doktor at sinabing nacomma daw ako. At doon na natapos at wala na akong maramdaman.

--

Alden's POV

Sinasabi ko palagi sa kanya na aalagaan ko sya pero anung nangyari anung ginawa ko. Pinahamak ko siya hindi ako makakapayag na mawala sya saken. Mahal na mahal ko sya, kasalanan ko lahat ng ito " this is all my fault". Nandito ako ngayon sa ospital kung saan nakacomfine din si maine, ako nagtamo lang ako ng minor injury pero si maine.. malala ang naging epekto sa kanya. Nagkaron sya ng commatus. At hindi ako sigurado kung kelan sya magigising o kung magigising pa ba sya. After ng surgery ko. I've been 2 weeks na dito since naaksidente kami pero hindi pa rin daw nagigising si maine sabi ni tita. Alalang-alala na ako sa kalagayan niya at gustong-gusto ko na syang makita. Kaya ko na namang maglakad kaya tinawagan ko si daddy at nagpadala ako ng damit dito sa ospital dahil mamaya-maya lang ay pwede na akong makauwi.

"Anak eto na ang pina dala mong damit , anung balita kay maine?"

"Dad ganun pa din, still comma. I miss her so much"

"Ganyan din ang naramdaman ko ng maospital ang mommy mo lalo na nung namatay sya"

"Dad pupuntahan ko si maine, magbibihis lang ako, i discharge niyo na ko"

"Ok i will wait for you outside"

"Ok dad thanks"

After i change. I decided to find tita ysabel, at tinanong ko kung anung number ng room ni maine, at sinabi niyang 023 daw, agad akong tumakbo papunta don. Nang makarating ako.
Dahan-dahan kong pinihit ang door knob pabukas at nang makita ko si maine, awang-awa ako sa kanya. Andaming nakakabit sa kanya parang ang hirap-hirap at ang sakit sakit ng pinagdadaanan niya ngayon. Dahan dahan kong hinawakan ang mga kamay niya. At inisip na sana hindi na matapos ang mga sandaling ito.

*

I like this part, oh my abangan kung kelan magigising si maine. Thanks sa lahat ng readers ko specially to my bestfriends! I love you! Kamsarang :* done forget to follow and vote for this story. I will appreciate your comments :* see you again next update :)