Alnımda hissettiğim soğuk bir elle uyandım. Dün akşam neler olduğunu hatırlamadığım için buna bir anlam verememiştim. Üstelik başım da çok rahat bir yerdeydi.
Bir-iki saniyeliğini bu rahatlığın nedenini öğrenmek için gözlerimi açtım fakat hiç de hoş olmayan bir görüntüyle karşılaştım: Nehire doğru uzanan bir çift bacak ve bir çift de spor ayakkabı.
Bu sırada midemin bulanmasıyla kalkmaya çalıştım ama kalkamayıp üzerinde bulunduğum bacakların çok yakınına kustum.
"Yah! Seni kurtaran birine böyle mi teşekkür ediyorsun?!" Tanımadığım ses bana hafif sert bir şekilde çıkıştı.
"Çok özür dilerim. Kesinlikle isteyerek olm-"
"Kime diyorum ki? Bir anda gözümün önünde düşüp, senin için endişelenmek benim haddime mi?" Kızgınlıkla ayağa kalktı ama tam gideceği sırada bileğini yakalayabilmiştim.
"Dur bir saniye. Sen gerçekten? Peki neden kucağında yatıyordum?"
"Bunu o kadar çok mu merak ediyorsun?" Bu sırada yorgunluğa yenil düşüp kendimi çimenlerin üstüne attım.
"Böyle bir anda düşmeye devam edersen seni hastaneye götürmek zorunda kalacağım."
"Beni neden bu kadar önemsiyorsun ki?"
"Ben... sadece... düşünmüştüm ki."
"Neden dün akşam nehire geldiğimi sanıyorsun ki? Belli bir nedenim vardır belki."
"Bunu uzatmanın ne anlamı var ki? Dün akşam seni kurtardım mi kurtarmadım mı?"
"Kurtarmadın demedim ki. Sadece nedenini sordum."
Bu sırada o da gitmekten vazgeçmiş ve yanıma uzanmıştı.
"Peki, dün kşam neden birden bayıldın?"
"Bence o kısım seni ilgilendirmez. Hani gidiyordun?"
"Ya kalmak istiyorsam? Ya hep seninle olmak istiyorsam? Ya hep senin için endişelenmek istiyorsam?"
