Het Ondergrondse Spel

Het Ondergrondse Spel. Hoofdstuk 1

Hoofdstuk 1.

Ik staar naar de plek waar ooit de hut van de bewakers stond, zelfs dat hebben ze vernietigd . President Collins heeft ons hele dorp weg gevaagd met al zijn kern wapens. Maar een kleine groep mensen heeft de bomaanslag overleefd en wacht nu gespannen af in het bos. Een week geleden begon alle ellende. Onze stad, dat niet eens zo groot is waardoor je het ook een dorp kan noemen heeft een grote productie aan steenkool, rubber en filtering instalatie's.

Door dat vele mensen meerdere banen hebben om zo de kost te kunnen betalen, is er in de fabrieken en in de mijnen een klein verzet op gezet. De mensen gingen de straat op en protesteerde tegen het weinig voedsel dat onze stad binnen krijgt en tegen de lagen lonen. Veel mensen zijn ondervoed en vele kleine kinderen sterven daar door. Gelukkig kan ik en mijn familie net onze hoofden boven water houden door dat ik op wild jaag, vallen zet en met eetbare planten thuis kom. Ookal is het verboden om zonder vergunning buiten de stad te gaan en staat er een hoge straf op blijf ik door gaan met mijn dagelijkse activiteiten in het bos.

Maar nu president Collins de protesterende mensen niet onder controle kon krijgen gaf hij eerst een dreigement af wat de mensen uit mijn dorp niet serieus namen, en door zijn kern wapens op onze stad af te vuren, konden de anderen districten zien wat voor macht hij heeft en dat als zij niet doen wat hij zegt, hij ook hun stad zal vernietigen. De protesterende mensen verwachten niet dat hij zijn kern wapens op ons zou richten door dat wij steenkool, rubber en filtering instalatie's aan het capitool leveren. Maar blijkbaar had hij daar schijt aan, en vernietigde onze stad waar onder ook 732 mensen en mijn vader. Ik loop terug naar de groep die we samen hebben gesteld en ons leger noemen.

Er zijn maar een paar dingen die de bomaanslag hebben overleeft zo als de stalen oven van de bakker. We nemen alles wat nog bruikbaar is mee het bos in. We gaan terug naar de open plek in het bos, waar we al een week bivakkeren. Er zijn ongeveer 300 mensen die de aanval van president Collins hebben overleefd. Mijn moeder en mijn zusje Ivy zijn gelukkig ontkomen aan de vuurzee, die geluk was voor mijn vader niet weg gelegd. We hebben een rooster opgesteld om de wacht te houden, en om de vier uur worden we afgewisseld, in de tijd dat ik geen wacht heb, rust ik uit en geef ik les aan de mannen hoe je een dier vangt en schoonmaakt. Mijn vriend Drew Bosworth heeft het bombardement gelukkig overleefd samen met zijn moeder Leona en zijn twee jongere zusjes, Daizie van 10 jaar en Lily van 6 jaar. De vader van Drew is jaren geleden omgekomen bij een ongeluk in de fabriek waar hij werkten.

Drew geeft de vrouwen les in hoe je een visnet maakt van spullen die in het bos te vinden zijn. Zo krijgen we allemaal voldoende te eten. Ik ben blij dat ik Drew vijf jaar geleden heb ontmoet, onze vaders kende elkaar en zo doende zijn we vrienden geworden. Iedere dag na school gingen we het bos in om te jagen, en zo hebben we onze familie in leven gehouden. Ik probeer op dit moment zo weinig mogelijk aan mijn vader te denken, ik moet sterk zijn voor Ivy en de groep heeft me nodig.

Aan de zon te zien is het bijna tijd voor mijn wacht, ik loop terug naar de open plek en laat trots aan de mensen zien wat ik gevangen heb. Vier eekhoorns, Zes uilen en een wilde hond. Ik geef mijn vangst aan de familie Mayer die voor dat het bombardement de stad verwoeste de slager was.

Ik eet snel een portie stoofpot en neem dan de wacht over van een oude man, die blij is dat ik hem kom over nemen. Ik schat dat hij rond de zeventig is, en aan zijn kromme houding te zien heeft hij jaren lang in de mijnen gewerkt. Tijdens mijn wacht maak ik honderd keer mijn pijl en boog schoon en tel ik hoeveel pijlen ik nog heb. Jaren geleden voor dat president Collins besloot om bewakers in onze stad te plaatsen heeft mijn vader me leren schieten en messen werpen. Mijn moeder vond het maar niets dat hij dat deed, maar ze zal nu wel blij zijn dat ik kan jagen.

------------------------