-Naruto-
Takım 7 , D seviyeli , sıkıcı bir görevden yeni dönmüştü.
Ben de günlük programımı yerine getirmek için İchiraku'ya ramen yemeye gidiyordum.
Yolda yürürken birilerinin gözlerini üzerimde hissettim.
Arkamı dönüp baktım.
Hiç kimse bana bakmıyordu.
Rahatsız hissettim biraz , ama sıkıntıya vermedim.
Bir kaç dakika sonra onu gördüm.
Hayallerimdeki kişi...
Kalbimde yeri olan tek kişi..
Sevdiğim , ama aynı zamanda da nefret ettiğim kişi...
İlk öpücüğüm...
Yüzüm kızardı.
"bir insan bu kadar mükemmel olabilir mi?"
diye geçirdim içimden.
O yüze baktım.
Mermerden yapılmış gibi görünen pürüzsüz bir derisi , kömür karası gözleri ve ince dudakları vardı.
Bu yüzde , hiç bir duygu , düşünce belirtisi yoktu.
Bu haliyle tanrının yarattığı en güzel insan , hatta tanrının kendisi gibiydi.
Sasuke yanıma geldi.
Sakince sordu ,
"sana katılabilirmiyim?"
Sorusu karşısında içim ürperdi.
Mavi gözlerim fal taşı gibi açıldı.
"Ta-tabi ki. " dedim.
Sasuke genelde yapmadığı bir şey yapıp hafifçe gülümsedi.
Buna inanamıyordum.
Yanaklarım iyice kızardı.
Birlikte İchiraku'ya kadar yürüdük.
-20 dakika sonra-
Yemeklerimizi bitirip ödememizi yaptık.
Dışarı çıktık.
Tam o anda ayağım bir şeye takıldı.
Düşüyordum.
Ben soğuk ve sert zemini beklerken , kendimi ılık , yumuşak kolların arasında buldum.
Acaba bunun olmasını ne zamandır bekliyordum?
"Yürürken önüne bak."
Yüzüm alev almış gibiydi.
Hiçbir şey söyleyemedim.
Bana baktı.
Yüzü , yüzüme çok yakındı.
"Domates gibi kızarmışsın." Daha da kızardım.
"Domatesi çok severim."
Kendimi patlamak üzere olan bir bomba gibi hissediyordum.
-10 dakika sonra-
Evlerimize gitmek üzere ayrıldık.
Hala patlıyacakmışım gibi geliyordu.
Kendimi yatağıma bir plop sesi eşliğinde bıraktım.
Bu gün ne olmuştu öyle?
(sonraki bölümde işler biraz daha ısınacak!!"
^w^ )
247 kelime gençlik
Bir sonraki bölümü 10 okumadan sonra yazacağım....
