Εγω-ΑΣΕ με ... ΑΣΕ να φύγω !! ΜΗΝ ΜΑΓΓΙΖΕΙΣ ΠΑΡΑΤΑΜΕ
-Χαρά ... Χαραα ΞΥΠΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕ
Τοτε ανηξα τα ματια μου και Ιδα την αδερφή μου να με κοιτάζει επίμονα στα ματια ελπίζοντας να μην με πιασει πανηκος ... Οτάν την Ρώτησα τι έγινε μου είπε πως έβλεπα ξανά το ίδιο όνειρο.....τον ίδιο εφιάλτη...
-τελος παντον ξυπνά και σήκω να θα αργησεις στο σχολείο....
Αχ ηταν κι αυτό το σχολείο δεν με φτανει που είχα έναν "υπέροχο" ύπνο το σχολείο μας μαρανε ... Ναιι αγαπάω το σχολείο περισσότερο και απο μένα απο τι καταλαβαται.
Τέλος παντον ξεχασα να σας συστηθω . ονομάζομαι Χαρά και είμαι μόλις 18 ετων ασχολούμενος τουλάχιστο 7 χρόνια με την μουσικη η οποία ειναι όλη μα όλη μου η ζωη . Ζω στην Ελλάδα ( Θεσσαλονίκη) και σπουδαζω σε ιδιοτηκο πανεπιστήμιο . Πηγαίνω μόλις 2 πανεπιστημίου .
καθώς ετοιμαζομουν για το σχολείο σκεφτόμουν τον εφιάλτη που έβλεπα και συνεχιζω να βλέπω ακόμη ..... Πριν απο εναν μήνα είχα πάθει ένα ατύχημα και ξέχασα λιγα προσωρινά πραγματα που θα επανέρχονταν σε κάποια φαση ... Αλλά δεν ένιωθα το ίδιο ... Ενιωθα διαφορετικά .. Οι απο τα λιγα πραγματα που ξέχασα ... Αλλά .. Κάτι μέσα μου μου έλεγε πως είχα αλλάξει .. Στο σχολείο ήμουν μια απο της " Ντιβεσ-Τσουλες" του σχολείου ... Ναι ειμαι ξηνη με αφτουσ που πρεπει...και τώρα πρεπει να πάω σε αυτο τι σχολείο να δέχομαι το κάθε γαμημενο σχολείο του κάθε ενοσ
Μια φωνη με διέκοψε απο τις σκέψεις μου .. Ηταν η μαμά μου που παρεπιπτοντοσ δεν είσαι ιδέα για το ατύχημα ...
-ΧΑΡΑΑΑ τελειωνε παιδι μου θα αργησεις
Κατέβηκα κατο εκεί που βρισκόταν και τις ειπα
-Δεν είναι η πρωτη φορα !ειπα
-Ναι αλλά τώρα είναι η πρωτη μέρα του σχολείου. Ειπε
-Δεν καταλαβενω γιατί λέτε "πρωτη μέρα του σχολείου " ρε παιδιά να πήγαιναν διμοτηκοβνα το καταλάβαινα αλλά όχι πανεπιστήμιο .είπα
Αρχισαν να γελανε οι αδερφές (3) και η μητερα μου ( ο μπαμπασ ηταν δουλεια) τοσο πολη που καθοσ εφεβγα είπα
-Μην πνιγητε κιολασ . είπα με ενα ηρωνικο ύφος
Ξεκίνησα και γω για το αγαπημένο μου μέρος ρο σχολείο !! Μπήκα στο αργοκίνητο και άρχισα να οδηγώ μέχρι που έφτασα στο σχολείο και......
