Yorumları bekliyoruuum,okuyup geçmeyin lütfen :)
Gecenin kaçı olduğunu umursamadan akar yaşların göz perdesinden. Yutkunup geriye atmak isterken meydan okurlar sana,acılarına inat akarlar damla damla. Ya da yutkunmana dahi izin vermeden düşerler,yağmur damlalarından bile hızlıdır düşüşleri bazen. Yağmuru seven insanlara dikkat edin,sevdikleri yağmur değil gökyüzünde kendini bulmalarıdır. Yağmuru sevmeyen insanlar ise kalpleri katılaşmış insanlardır,onlar için hayat paradan öteye geçemez.
Ah gökyüzü, ne çok engel girdi aramıza böyle. Dışarıya baktığımda hayata aldanmış insanlar arasında bir tek senle avunurken şimdi binalar engel oldu görüşmelerımıze.
Binaların altında kaldığı enkazları görmeyen insanlar yaşam diyor buna.
Kuşların sesi duyulmuyor artık bu şehirde, anlaşılan onlarda sevmedi bu yaşamı, kaçtılar huzur buldukları yerlere.
Öyle çok imrenirim ki kuşlara, onlar kadar özgür olmak isterim hep,kanatlarımı alıp gitmek isterim bu diyardan.
Dünya fazla küçük yaşamak için,bir yer olsa,kuşların seslerini dinlediğimiz,deniz kenarı,ağaçların yanıbaşında,sadece gökyüzünü seven insanların bir arada olduğu bir yer olsa keşke..
Gökyüzüne öylesine bakan insanlar gece siyah gündüz ise genelde mavi olduğunu sanar hep. Oysa gece gökyüzünü siyah değil mavinin koyu bir tonudur sadece. Gündüz ise kimi zaman gri,kimi zaman mavi,kimi zaman ise sarıya çevrilir, bir çok ton vardır gündüz ama gece tektir daima.
Gecenin kararlılığına gıpta etmişimdir her zaman..
Ağaçlar kışın çok anlam taşımazlar dışardan bakana,çünkü dökülmüşlerdir.Sarsıntı yaşayan insanlarda o ağaçlar gibidir, dışardan bakan sert bir duvara çarpar sadece. İçinde kalmış parçalar batarken bi et parçasına kimse bilmez bir insanın nasıl çöktüğünü. Ağaçlardan tek farkları ilkbaharda tekrar canlanmaz böyle insanlar. Umuttan yoksun,mucizeleri beklemeden yaşar giderler hayatı,binaların arasında sıkışmış hayata her ne kadar yaşam derlerse öyle yaşarlar işte.
İnsan neyi sahiplenirse,neye umut bağlarsa,o kadar unutur kendini. Bu yüzdendir kadınların kendini unutması.
Aşık oldukları zaman duygularını unutup karşısındaki insan için yaşarlar,
Çocuk sahibi oldukları zaman ise çocukları için sabrederler.
Bir erkek bir kadından güçlüdür lakin hiçbir erkek bir kadının hissettiği kadar ağır duygular hissedemez. Hissediyormus gibi yaparlar sadece,seviyormuş gibi yaptıkları gibi.
İnsanların bu -muşlu yaşamına anlam veremem hiç,hayatta bir çok şeye anlam vermem zaten. Bu dünya yaşamak için iyi bir yer değil. Anlam aradığımiz her şey anlamsız kılar bizi...
