O günlerde daha çocuktum. Beş–altı yaşlarında kendi halinde kimseye zararı olmayan ufak bir çocuk. Mahallemiz de şirin apartmanları olan içlerinde kısmen bir-iki tane gecekondu bulunduran şirin bir mahalle. Gündüzleri kapıda arkadaşlarımla oyun oynar,akşamları ise bazen Özgürlerin evine giderdim. Ablam çağırınca da eve dönerdim. Ablam,havalı,kendinden büyük olan mahalle kızlarına özenen güzel bir kızdı.Benden altı-yedi yaş kadar büyüktü.Gün gelecek biz de büyüyeceğiz derken gün geldi ben de büyüdüm.Artık on beş yaşındaydım.Lise birinci sınıf öğrencisi olmuştum.Sekizinci sınıfın özlemi hala üzerimdeydi.Birinci sınıftan sekizinci sınıfa kadar hiç sınıf değiştirmemiştim.Ama artık büyümüş ve lise öğrencisi olmuştum."Alışması zaman alır ama zamanla sen de seversin" derdi mahalledekiler.Okulum uzaktı bu nedenle otobüsle gidip geliyordum.İlk günleri biraz utangaçlık olduysa da sonradan alışma aşamasına geçebilmiştim.Kendime birkaç arkadaş edinmiştim(Emre,Mustafa ve Ferhat)Okulun ilk haftalarında ilk onlarla muhatap olmuştum.Samimi insanlardı.Ferhat ve Mustafa, Gazi çıkışında oturuyorlarmış.Bir gün okul gitmek için sabah erkenden uyandım.Kahvaltımı yaptıktan sonra otobüse binip okula gittim.İlk ders rehberlik idi.Hoca oturma planı yapmıştı benle Ferhat'ı yan yana oturttu.Öğlen arası sigara içmek için okulun arka tarafına gittik.Emre bana hap uzattı sigara içerken sigara dumanını burnumdan dışarı verirken birden öksürük tuttu.Yaklaşık bir dakika kadar öksürdüm.Emre'ye dönerek:
-Bu ne?(diye sordum.)
Emre de bana:
-Pişman olmazsın bence bu fırsatı tepme. Başka yerde belleş mal bulamazsın. Sonrası parayla ama.(deyip gülmeye başladı.)
Şaşkınlığımı gizleyemiyordum. O bana baktıkça daha da fazla gülüyordu.
-Benim de ilk başta verdiğim tepki aynen seninki gibiydi. Ama şimdi hiç şaşırmıyorum hatta hoşuma gidiyor.
-Nasıl yani sen hap mı kullanıyorsun?
-Evet.
-Nasıl yani?
-Of ne çok soru soruyorsun al şunu da koy cebine.(Bir ona bir de hapa bakarken elime tutuşturdu birden.)
Çevreden kimse görmesin diye cebime koydum hemen.
-Hadi hocalar teftişe çıkmadan sınıfa gidelim.
Şaşkın şaşkın bakışlarla sınıfa çıkmıştım. Ders başlamıştı ben ise kara kara düşünüyordum. 'Gerçekten kullansa mıydım acaba' diye sorular soruyordum kendime. Ya deneyecektim ya da atacaktım onu cebimden. Hoca başıma gelip beni dürttü.
-Umut huuu orda mısın?
-Pardon hocam içim geçmiş.
-Pek bir düşüncelisin anlat bakalım ne düşünüyordun?
O sırada Emre bana sert sert bakmaya başladı olanları ağzımdan kaçırırım korkusuyla.
-Hiç hocam uykumu alamamıştım bugün öyle dalmışım pardon.
Emre derin bir oh çekip hocaya döndü.
O gün okuldan çıktıktan sonra direk eve gittim. Cebimden hapı çıkartıp düşünmeye başladım. Bir yanım 'bir kereden ne olacak at ağzına' derken öbür yanım 'haberde bağımlı olup ölen çocuklar da bir kereden bir şey olmaz deyip öldüler' diyordu. Eğer istemeseydim orada hapı alıp atardım fakat onların aralarına girmek istiyordum açıkçası hayatımdan sıkılmıştım bu hayat bana göre fazla sakin ilerliyordu. İstiyorum da diyemiyordum çünkü sonucunu az çok tahmin edebiliyordum. Kendi iyi yanıma hakim olamayıp hapı attım ağzıma. Tadı biraz farklıydı. Ama güzel gelmişti. O sırada Emre mesaj attı
