sıradan bir kızın aklındaki karmaşa

yanlızlık

Evet şu söylerken çok sıradan bi duyguymuş gibi rahatça kullandığımız kelime
Yalnızlık.
Gözlerimde kaybolan puslu eller.
Ağlamaklı fakat ağlayacak kadar zayıf bir kız değilim.
Sıkıcı.
Boğazımda düğümlenen kelimeler boğucu.
Yanlızlık!
Ürkütücü korkunç!
Milyonlarca insanın içinde yanlızlık...
Kulağa saçma geliyor değil mi?
Ama değil işte..
Böyle ölsen farkında olunmayacak gibi.
Böyle herkes benden nefret ediyormuş gibi.
Sanki kimsenin değerlisi kıymetlisi değilim. Aslında gerçekten de öyle...
Ya tek bir kişi tek bir kişi bile mi umursamaz?
Mühim değil aklımdan geçenler kimse için.
Sadece kendime yabancıyım bu aralar.. Sanki uyanacağım bir rüya yada kabus gibi puslu dumanlı yaşıyorum.
Ne yaptığımın bende farkında değilim...
Kimseyi bozmaz bu düşünceler...