sıradan bir kızın aklındaki karmaşa

elveda

Evet kavga emiştik ve bana elveda dedi..
Filmlerde gördüğüm de gülerdim çok saçma gelirdi elveda.. Yapmacık gelirdi..
Ama şimdi ağlamamak için aylarca direnen ben.
Gözyaşları gözbebeklerimde hapsolmuş ama özgür kalmak için savaşıyor gibi..
Gözlerim yanıyor..
Ve işte ağlıyorum.
Ne kadar acınası...
Hergün konuştuğum mesajlaşırken sürekli mutlu olduğum.
İki senem...
Kardeşim..
Gitti bir elvada dedi ve gitti ona son kez ibnee diye haykırdım hıçkırıklarımın arasında.
Yarın nasıl geçerdi onunla konuşmadan..
Ne yani benim en yakın arkadaşım kimdi?
Sırdaşım..
Abim.
Kardeşim..
Platoniğim...
Psikopatım..
En yakınım..
Bağlandığım..
Acaba başka birini de ibnecim diye kaydetsem beni günde on defa arasa açmayınca aç şu telefonu piçimmm benim diye kızsa bana olur mu?
Geçer mi içimdeki kocaman boşluk dolarmı?
Kezzap gibi yanmaya devam edermi kalbim.?!
İçim bu kadar acırken sevemem ki mazoşistliği ben.
Daha bu gece bitmeden nasıl dayanırım kalan günlere...
Gözyaşı denen şey neden akarken yakar yanaklarını alev alev??..
Nefes almak çok zorlaştı benim için..
İnsanların acı çekmesi hoşuma giderdi peki şimdi neden bu kadar zevksiz?...
İbnemm
Pezevengimm
Arayamam ben seni bir daha ah şu lanet olası gururum.
Hatanı anlayıp arar mısın beni?
Gözlerim, boğazım, içim bu kadar yanarken tek bir kelimenle söndürür müsün sensizliğimi?