Adını Sen Koy "YAKINDA"

Tanıtım

Küçük kız koşarak bakıcısının yanına giderek olanları anlatmaya başlar "Abimden nefret ediyorum annem öldüğü için ben bu kadar üzgün ve mutsuzken o nasıl gülümseye biliyor" bakıcı küçük kızın göz yaşlarını sildikten sonra o boncuk boncuk gözlerini öper.

"Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?
Sevmek için güzele mi bakmalı?
Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı?
Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır?
Özlenen yakındayken Hicran duyulamaz mı?
Hırsızlık para, Malmı çalmaktır? Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı? Solması için gülü dalından mı koparmalı?
Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı?
Öldürmek için silah, hançer mi olmalı Saçlar bağ gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?" dedi.[Victor Hugo]

Küçük kız yüzünde gülümseme ile ilk önce bakıcısının söylediği dizeleri sonrada abisini anlamaya çalıştı ancak ne yaparsa yapsın bakıcısının söylediği şaşalı dizeleri bir türlü anlayamıyordu belki de ama bu hayat da tek bir şeyden emindi.

Biraz daha düşündükten sonra emin oldu düşüncelerinden ve bakıcısının arkasında duran abisinin kollarına koşarak "Özür dilerim abicim." dediğin de genç adam kulaklarına inanamadı. "Biliyorum bir özür dilemekle belki beni affetmiceksin ama benim bakıcı abla gibi şaşalı sözlerim yok ama bundan sonra seni hiçbir zaman belki anlamayacağım ama anlamaya çalışıp senin her zaman yanında duracağım."

Genç adam bakıcının küçük kızı böyle çabuk etkisi altına almasına şaşırmıştı sadece bir şiir ile bu kadar değişebilir miydi küçük kardeşi.Zannetmiyordu. Çünkü kardeşinin ne kadar bencilce büyüdüğünü biliyordu ama bu kadının sözleri küçük kızın kalbini okşamıştı adeta aslında kadına katlanıyordu çünkü onu her alanda yenmesi sinirini bozuyordu küçük kardeşinin bencilliği bırakıp sözlerini dinlemesi canını sıkıyordu bu yüzden ona zorluk çıkarmak için elinden geleni ardına koymayacaktı ama bilmediği bir şey vardı genç kadın yabana atılmayacak cinstendi çünkü kadın hayatında birçok zorluk çekmiş ve bunlardan dersler çıkarıp sabır etmeyi öğrenmişti. Aslında hayatındaki en büyük desteği okuduğu kitapları olmuştu.

Bu yüzden adamın kadını yenmesi için elinden geleni ardına koymaması lazımdı.

Adamın ondan hoşlanmadığını hissediyordu ama yine de işine sıkı sıkı sarılması, genç adamın kibirinden ve kendini beğenmiş tavırlarından uzak tutmaya yetiyordu. [ŞİMDİLİK]

Genç kadın elinden geleni yapıyordu ama maalesef bazen işe yaramıyordu çünkü genç adam dediğim dedik bir tipti bu yüzden genç kadın adamı takmak zorunda kalıyordu.

Genç adam farkında olmadan ister istemez genç kadından hoşlanmaya başlıyordu ama kibri yüzünden genç kıza kalbini açmıyordu ama bilmiyordu ki genç kızın duvarların arkasında sığınan küçük çocuğu görüyordu ama kimseye bahsedemiyordu.

Genç kadın adamın yaralarına merhem olmak istiyordı ama onun yaralarını saramazdı çünkü yarayı açan ancak sarabilirdi
Maalesef yaraları açan kişi artık çok uzaklardaydı.

Bu yüzden genç kadın yeni yaralar açmak istemiyordu. Bu nedenle elinden geldikçe genç adama karşılık vermemeye ve ona sevdalılanlamaya çalışıyordu.

Kalbime bir not;
Aşk;
Hevesin bitene kadar.
Sevda;
Nefesin bitene kadar.
Bu yüzden genç adamın hayatında bir Meltem Rüzgarı olarak kalmak zorundayım.