Daktilodan bir kaç kelime daha sildim ve yeniden başladım yazmaya uzun zamandır yazamıyordum. "Kaç harfi sığdıra bilirdimki beynime kaç heceyi daha düşüre bilirdim imlalarımdan kaç yaş daha yaşaya bilirdim. Kendimle konuşmayalı uzun bir zaman olmuştu ve artık inanıyorum ki gerçekten delirmeye başladım . Üzerimde geçen haftadan kalan bir gecelik sabahı ,geceyi,zamanı ve hatta kaç yılında olduğumuzu bile bilmiyorum . Günlerden beri yemek yiyormuyum acaba,gerçekten diyorum kaybettim kendi yazdığım oyunu kaybettim. "Diye not düştüm daktiloyla , sanırım kaybettiğim oyunu kazanma vaktiydi artık.
Daktilonun başından kalktım ve arkamda duran koltuk takımına baktım perdeler kapalı olduğundan desenleri belli olmuyordu ama üç tane koltuğun dairemsi bir şekilde yerleştirilmiş ve ortasına bir sehpa konulmuş olduğunu fark edebiliyordum. Anneannemden kalmalarına rağmen bana hala dayana bilmelerine şaşıyorum. Gözümü oturma salonunda hala gezdirirken tam pencerenin iki yanındaki saksılaradi güllerimin solduğunu zar zor göre biliyordum.
Ayağa kalkıp iki koltuğun arasından geçtim ve yerde duran halının kirliliğine hayret etmekten kendimi alamadım. Koltuklar pencereye doğru bakıyordu ,Perdeleri araladığımda içerdeki tozun ve toprağın farkına asıl o zaman farkına vardım. Daktilonun sol tarafında boylu boyunca bir bar masası vardı burayı hiç fark etmemişim. Evinden kirayı ödemiyor diye atılınca Anneannemin evine sığınmak zorunda kaldım. Eski kovboy evlerine benzesede hiç tanımadığı fırsatı bulamadığın kadına tekrar hayran kalıyordum.
Tam zamanıymışcasına kapıya birileri vurmaya başladı koltukların arasından geçip odanın çerçevelerle ve bir sürü tabloyla süslü sağ tarafındaki ara holden koşarak kapıyı açtım. Kapıyı açar açmaz "nerelerdesin tuhaf kız "diye boynuma sarılan hani çokta gereği olmayan arkadaşım Merry hiçbir izin isteme ibaresi olmadan direk salona doğru geçti. Bende onun ardından günlerce hareket etmemiş ayaklarımla arkasından ağır aksak yürürken iki aydır bu evde olmama rağmen ara holdeki tabloları ilk defa fark ediyorum. Merry salona girer girmez kaç zamandır sessizliğe boğulmuş kulaklarımı sağır edercesine bir çığlık attı "nedir bu evin hâli acaba aman neyse sana bir müjdem var"diyerek tekrar boynuma sarıldı ve "eeeee merak etmiyor musun ne söyleyeceğimi" dediğinde yutkunup "evet neymiş bu iyi haber " dedim. Bunun ardından "bak liliyın sen radyodan iki kişilik muhteşem bir yat partisine katılan hakkı kazandın ve şimdi senin bavullarını hazırlayıp yola çıkmamız gerekiyor" dediğinde birşeyler söyleyip gitmeyecektim ama bana heyecanlı heyecanlı şunları yapacağız bunları yapacağız diye anlatınca yine gereksiz olan vicdanım buna izin vermedi."tamam ama bir şartla ben üstümü değiştirirken sen bavullarımı hazırlayacaksın "dediğimde bir çığlık daha atıp direk yatak odasının nerede olduğunu sormaya başladı ve asıl maceranın temelleri şimdi atılmış olacaktı. Beni ve arkadaşımı nelerin beklediği bir muallak ama yinede değecek bir şeye benziyordu.
